Chinezen verzieken de voetbalwereld
Vanaf 1 januari is het weer mogelijk om in de voetbalwereld ‘transfers’ te maken. Transfers, het overstappen van de ene club naar de andere club, gaat tegenwoordig meer om wie het meeste geld neertelt voor een speler. In 1973 ging ‘s werelds beste voetballer, de heer Johan Cruijff, voor een bedrag van €200.000 van Ajax naar FC Barcelona. Een bedrag waar men over viel. Met een salaris van nog geen ton per jaar was Johan Cruijff een van de grootverdieners binnen de selectie.
Tegenwoordig is alles anders. Rijke Europese voetbalclubs maken er een machtsspel van. In 2007 verruilde Cristiano Ronaldo Manchester United voor Real Madrid voor een slordige €84 miljoen en een salaris van €12 miljoen per jaar. Europa wordt gezien als beste continent als het aankomt op voetbal. Het is dan ook een droom van veel voetballers om bij een Europese grootmacht te mogen voetballen.
'China zelf heeft nog altijd te
maken met armoede'
Toch zijn er in ieder continent professionele voetbalcompetities. Zuid-Amerika wordt als sterk beschouwd en ook in Amerika is de competitie van redelijk hoog niveau. Het enige continent waar nauwelijks over voetbal wordt gesproken is Azië, maar daar is sinds vorig jaar verandering in gekomen. In China wordt voetbal steeds populairder en is het bezig aan een opmars. Dat voetbal populairder wordt in de grote werelddelen vindt iedere voetballiefhebber geweldig. Ware het niet dat de populariteit wordt gekocht. Absurde transferbedragen en torenhoge salarissen zorgen ervoor dat ‘grote’ spelers naar China vertrekken.
Een mooi voorbeeld is Oscar, een 25-jarige Braziliaan is begin Januari van Chelsea (Londen) vertrokken naar China voor een bedrag van omgerekend €61 miljoen. Dat is niet het meest schokkende, het salaris is iets wat veel mensen, waaronder ik, reden geeft om ons erover uit te laten. Hij verdient namelijk een weeksalaris van €470.000, wat ongeveer uitkomt op zo’n €24 miljoen per jaar, zonder bonussen. Dit is slechts een van de vele voetballers die afgelopen jaar de stap van Europa naar China hebben gezet.
Wat uiterst vreemd is aan deze enorme bedragen is het feit dat China zelf nog altijd te maken heeft met armoede. Er is in 2015 een plan opgesteld om de armoede in 2020 terug te dringen naar het nulpunt. Het wordt tijd dat er eerst wordt gekeken naar de economie in het land, in plaats van meteen maar geld uitgeven in de voetballerij.