WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL
context verandert, kunnen variëren en dus ook als leider daarop in kunnen spelen, maar ook ik heb zo’n voorkeursstijl. Dat is een participatieve stijl. Ik vind het fijn om mensen de ruimte te geven, te delegeren en mensen zelf met ideeën te laten komen. Soms werkt dat niet en moet ik ze vertellen wat ze moeten doen, terwijl ik daar helemaal geen zin in heb. Ik blijf dat ook zelf ingewikkeld vinden, wat wel of niet werkt bij wie en in welke context.
Je benoemt in ‘Goede leiders zweven niet’ het onderscheid tussen transactioneel of transformationeel leiderschap. Transactioneel leiderschap als meer het traditionele leiderschap gericht op de uitwisseling tussen leider en medewerker, en transformationeel leiderschap als het charismatische leiderschap, omdat het sterk verbonden is aan de persoonlijke uitstraling en visie van de leider. Hoe zou je jezelf meer typeren als leidinggevende als je een van beide moest kiezen?
Een van de andere uitkomsten van leiderschapsonderzoek is dat je eigenlijk nooit aan leiders zelf moet vragen hoe hun leiderschap eruitziet. Domweg omdat ze het niet goed zelf kunnen beoordelen.
Ik zeg net natuurlijk wel dat mijn voorkeursstijl participatief is,
maar tegelijkertijd moet je
het vooral aan een van
mijn collega’s vragen
of dat wel zo is. Ik denk
wel dat ik meer
transformationeel ben dan transactioneel, hoewel je
ook beiden kunt zijn.
Het een sluit het
ander niet uit.
Wat is je visie op zelfsturing?
Mijn promotieonderzoek ging over leidinggeven aan zelfsturende teams. Dat was in de jaren ’90, een tijd dat veel organisaties met zelfsturende teams gingen werken, en verschillende mensen daar ook onderzoek naar deden. De belangstelling in organisaties ebde uiteindelijk wat weg en nu is het weer helemaal terug.