dat we ons dus permanent moeten beschermen. We maken oorlog en we doden onze vijanden. Dat gedrag is de resultante van aannamen die aan de basis liggen van onze huidige realiteit. De Broncode kan zichtbaar maken dat er iets anders is. Je gaat waarschijnlijk heel ander gedrag vertonen als je weet dat je op eenzelfde manier bent opgebouwd als degene waar je ruzie mee hebt. De neiging is dan groter om eerst je hand uit te steken en zo het onbekende tegemoet te treden in plaats van een pre-emptive strike uit te voeren.
Ik ben zelf geboren in Walvisbaai, in Namibië. Ik heb Nederlandse ouders. Mijn vader was toen baggeraar en mijn moeder ging mee. Ik heb daarna in diverse landen gewoond zoals Iran, Pakistan en Saudi Arabië. Ik heb op jonge leeftijd ervaren dat mensen, waar ze ook vandaan komen, minstens net zo aardig en ook onaardig zijn als in Nederland. Ook in mijn werkervaring bij internationaal opererende management consultants en daarna heb ik dat ervaren. Voor mij is het goed dat ik die ervaring heb van die verscheidenheid. Het wordt via de media vaak zo anders uitgelegd. Daar is er bijna altijd sprake van een ‘vijand’.
Het fundament van de kosmos
Het Higgs (Gods) deeltje waar men via CERN zo naarstig naar op zoek is zullen ze wellicht nooit vinden. Want is het wel een deeltje dat in staat is om energie en materie toe te voegen aan andere deeltjes? Zelf is het ‘neutraal’, het verandert immers niet tijdens dat proces. Het is wellicht de ‘infinite potential’, het oneindige potentieel. Je kunt vast wel systemen bedenken om er bruikbare energie uit te tappen. Het is met andere woorden het fundament van de kosmos. Dit staat echter in schril contrast met de oerknal als startpunt. Het was, is en zal altijd zijn.
Alles staat in relatie tot elkaar
De toepassingen van deze herontdekking zijn enorm. Je weet nu hoe alles met elkaar verbonden is. Hoe ga je vervolgens je samenleving inrichten of hoe doe je dat in organisaties? Hoe ga je om met anderen? Hoe ga je om met jezelf? Zo kan je komen tot een model waarin individuen en een collectief een constructieve, inspirerende relatie kunnen hebben. Het weten en voelen dat er een verbinding is in alles, dat is kosmische liefde en dat overstijgt alles. Dan zit het in je kern. Als je kern het eenmaal weer weet, gaan alle cellen van je lichaam vanzelf meetrillen. De lage trillingen gaan meetrillen met de hogere vibraties, zo werkt resonantie in de muziek. Uiteindelijk is alles muziek: het uni-versum, één lied.
Een ander mooi voorbeeld is het volgende: in de grot groeien de stalagmieten en de stalactieten langzaam naar elkaar toe. Er is één moment in de tijd dat deze twee elkaar raken. Vanaf dan ontstaat een compleet andere vorm. Het water gaat sneller stromen, het druppelt ook niet meer en de ‘lineariteit’, de druppel die valt, verdwijnt. Het water gaat rondcirkelen rondom die gecombineerde stalactiet en de stalagmiet. Ze vormen vanaf dat moment een zuil. Op die zuil zie je schitterende afzettingen van calciumcarbonaat. Dat zijn allemaal kristalletjes. De eerder grove, gescheiden vorm verandert in een verfijnde en unieke stabiliserende vorm voor de hele grot. Het plafond en de basis worden met elkaar verbonden en dat is gunstig omdat er daardoor minder kans is op instortingsgevaar.