– helemaal terecht overigens – meer rechten kregen, terwijl er tegelijkertijd van mannen iets heel anders werd verwacht. De zachte man ontwikkelde zich, de maatschappij feminiseerde en met de opkomst van de gevoelige man verdwenen ook deels de standvastigheid en de vastberadenheid die mannen zo kenmerkte.
Je ziet dat die ontwikkeling, zeker in (post)moderne kringen, vaak wat is doorgeslagen naar de feminiene kant en het masculiene stuk deels is weggevallen, terwijl het verlangen naar het masculiene in de onderstroom bij mannen wel heel actueel is. Een veel gestelde vraag van bewuste mannen is nu dan ook: hoe integreer ik mijn masculiene kwaliteiten op een gezonde en constructieve manier met mijn feminiene kwaliteiten? Het oude gedrag en de oorspronkelijke masculiene waarden zitten in onze cellen, onze genen. Onze ideeën over hoe mannen horen te zijn, veeg je niet zomaar even van tafel. Als je als man je vrouwelijke kant hebt ontwikkeld, is het soms best wel ingewikkeld om de constructieve, mannelijke krijgersenergie weer te integreren. Ook omdat onze samenleving daar niet altijd even van gediend is. We willen wel dat mannen mannelijker worden, maar de vurigheid van mannenenergie wordt niet altijd gewaardeerd. Kijk naar het onderwijs. Jongens mogen wel praten over zaken, maar een beetje rennen en knokken op het schoolplein is er niet meer bij. Dat hoort niet, zo doen we het niet.
"We willen wel dat mannen mannelijker worden, maar de vurigheid van mannenenergie wordt niet altijd gewaardeerd."