het man-zijn door oudere wijze mannen. Mannen die het leven al hebben geleefd en hun wijsheid met rust en kracht konden overdragen op de jongens. Het proces dat zich tijdens dit soort rituelen ontvouwde, zorgde ervoor dat jongens hun verlangens, agressie en boosheid konden vertalen naar passie en daadkracht en ze werden ondersteund in het ontwikkelen van een eigen unieke missie en visie. De inwijding zorgde er niet alleen voor dat jongens goede krijgers en minnaars werden, maar gaf ze ook een beetje verantwoorde-lijkheidsbesef voor hun stam. Ze werden tot het besef gebracht dat ze bestonden bij de gratie van de eigen gemeenschap en dat ze daar dientengevolge hun bijdrage aan dienden te leveren. Zo werd het heilige vuur aangewend ten dienste van de gemeenschap. In de loop der eeuwen zijn deze inwijdingen volledig verdwenen uit onze westerse samenleving. De vaders zijn meestal aan het werk en dus afwezig. Grootvaders zijn ook meestal op afstand. Als jongens dan de stap naar de mannen willen maken, geven deze oudere mannen niet thuis. Het gevolg: jongens moeten het met elkaar uitzoeken. Ze zijn buiten, samen met hun leeftijdsgenoten of zitten binnen en trekken zich terug in hun eigen wereld. Omdat de jongens niet ingewijd zijn, leren ze weinig over de diepere zin van het leven en kunnen ze het over weinig anders hebben dan wat ze bezighoudt in het dagelijkse leven. Over intimiteit, kwetsbaarheid, relaties, het heilige vuur, hun missie en visie en dergelijke leren ze niet veel. Daarvoor hebben ze oudere en ervaren mannen nodig die dit pad al hebben bewandeld en die hen stap voor stap wegwijs kunnen maken in het leven. Dit alles geldt natuurlijk niet voor alle jongens en adolescente mannen. Het heeft ook veel te maken met door welke generatie je bent opgevoed. Jongens die door babyboomers of flowerpowers zijn opgevoed, kijken anders naar de wereld dan jongens die door de generatie Nix zijn grootgebracht. Iedere man heeft zijn eigen uitdaging en heeft zijn eigen volgende stap te zetten.