Inspirerende#(vergader)plekken
WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL
De natuur weer centraal te stellen in het leven. Dat is de missie van Lennard Duijvestijn. Hiervoor zette hij zijn carrière als trainee bij een multinational aan de kant en begon met werken aan projecten die een gezonde balans tussen mens en natuur voorstaan. Bij ecologisch Landgoed Roggebotstaete in Dronten is hij de drijvende kracht die partijen verbindt. Hij zorgt dat het landgoed een vlinder- en bijenparadijs wordt, zich duurzaam kan worden ontwikkeld en dat mensen in de natuur ruimte vinden voor persoonlijke ontwikkeling. Onze redactie ging met hem in gesprek over de geschiedenis van Roggebotstaete en de unieke vergaderplek die dit landgoed biedt. Een plek die duurzaamheid ademt.
Hoe ben jij betrokken geraakt bij landgoed Roggebotstaete?
Ik werkte in het bedrijfsleven bij T&T, met specialisatie internationaal recht, in het bijzonder rondom maatschappelijk ondernemen. T&T deed daar veel aan. Maar uiteindelijk zit je dan toch gewoon op kantoor. Dat bleek niet mijn wereld. Ik wilde graag naar buiten. Ik hou van paardrijden en ik kwam erachter dat er een opleiding bestond die ‘natural horsemanship’ heet. Hierbij rijd je zonder bit en zadel en heb je dus geen ‘macht’ over het dier door middel van pijnprikkels. Je bouwt eerst een relatie op met het paard vanuit vertrouwen en van daaruit ga je rijden. Ik vond de symboliek heel mooi vooral ook omdat ik geloof dat je in organisaties ook zo met elkaar kunt omgaan. Veel meer vanuit vertrouwen dan nu het geval is, wat overigens wel de langste weg is en om geduld en zelfinzicht vraagt.
Ik kocht een motor, zegde mijn baan en mijn huis in Amsterdam op en ging met de motor richting Italië. Toen ik er bijna was heb ik een motorongeluk gehad. Ik ben daar dus nooit aangekomen. Ik brak mijn enkel en de enige manier om te revalideren was om weer bij mijn moeder te gaan wonen in Zeewolde. Ik had geen huis of geld meer en geen baan. Na een week of zes kon ik weer lopen. Ik kende een aantal mensen die Roggebotstaete beheerden en ik vroeg of ik kon helpen.
De plannen voor een groot opleidingscentrum op Roggebotstaete waren net mislukt en er was op dat moment nog geen nieuw plan. Ik ben toen zelf begonnen, in het klein: eerst houthakken. Ik wilde vooral fysiek bezig zijn en al snel kwamen er partijen die wilden meehelpen. Een schaapherder met zijn kudde en vanuit het naastgelegen asielzoekerscentrum waren er mensen die een helpende hand boden. Zo kwamen we op het idee om het landgoed met de lokale gemeenschap te ontwikkelen. Dat bood ook direct bedding en verbinding. We gingen verder met een imker en een boerin. Daarbij kwamen ook ondernemers en zo heeft het zich in de afgelopen zeven jaar verder ontwikkeld.”
Interview: Carla de Ruiter