WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL
Toch zit achter dit verhaal, zoals het op haar website staat, een heel indrukwekkend en dapper verhaal dat staat voor alles wat zelfsturing impliceert. Mocht je uit bovenstaande denken dat het haar maar is ‘aangewaaid,’ dan zit je er helemaal naast. En net als bij mij, zal jouw respect voor haar alleen maar toenemen als je even met mij achter de schermen kijkt.
Ik spreek met haar op een zonnige dag in de achtertuin van haar huis. De sfeer is ontspannen en ik leg haar uit dat dit nummer het thema zelfsturing en authenticiteit heeft en dat ik graag in gesprek wil over hoe je vanuit een dieptepunt in je leven, zelf de regie kunt pakken en naar een hoogtepunt kunt groeien.
Rintske vertelt:
“Er zijn momenten in mijn leven geweest dat ik er helemaal doorheen zat. Ik ben zwaar christelijk opgevoed en toen ik 4 was overleed mijn vader en 4 jaar daarna overleed mijn zusje aan leukemie. Ik heb altijd het gevoel gehad dat mijn best doen niet genoeg was. Niet uit oogpunt van dat geloof en ook niet vanuit het oogpunt dat er al zoveel verdriet was geweest dat ik dat moest compenseren. Mijn moeder kreeg heel veel steun uit haar geloof en ik begreep dat niet. In de kerk werd ik overdonderd door de boodschap dat er alleen maar slechte mensen waren, dus voelde ik me slecht. Ik probeerde het perfecte kind te zijn om maar geen fouten te maken en vooral niet te zondigen. Bij alles wat ik ‘fout’ deed groeide mijn schuldgevoel. Ik trok me terug in een fantasiewereld en daar was het wel leuk. Ik leefde in een parallelle wereld waarin ik mijn eigen leven leidde. Dat was ook zo op school en ik nam kinderen mee in mijn fantasiewereld. Ik leefde in twee werelden: op school was ik vrolijk en blij en thuis voelde het droevig en zwaar.”
Wanneer werd jij je bewust van het feit dat je dit leven niet wilde?
“Dat begon in mijn pubertijd. Ik kon toen niet meer in een fantasiewereld leven en daardoor werd ik alleen maar somberder met depressieve gevoelens en een heel laag zelfbeeld. Ik voelde me slecht en dat gevoel werd alleen maar sterker. Rond mijn vijfentwintigste bezocht ik voor het eerst een psycholoog, maar dat hielp me niet echt. Inmiddels was ik ook al getrouwd maar mijn somberheid nam alleen maar toe. Tevens ontwikkelde ik mijn alter ego in mijn werk. Ik was namelijk heel succesvol in wat ik deed. Ik was succesvol in sales en consulting, terwijl ik in mijn privéleven heel erg onzeker bleef. Ik kon met het grootste gemak een presentatie in het Frans geven aan 400 personen terwijl ik privé te bang was om naar een verjaardagsfeestje te gaan. Want daar ging het over mij en daar wilde ik het niet over hebben.”
Had je daar in je studietijd ook last van?
“Ja, maar niet in het jaar dat ik studeerde in Aix en Provence. Dat was heel ver van mijn thuisfront en van de kerk. Het zat me daar ook niet in de weg. Daar leerde ik, toen ik eigenlijk op mijn best was, mijn man kennen. Maar toen ik weer terug in mijn leven kwam, kwamen de oude patronen weer terug en kwam dat oude schuldgevoel ook weer helemaal en sterker terug.”