Leven in de best mogelijke wereld
Mijn oog viel op een krantenknipseltje waarin een briefschrijfster schreef: “Hoe zou ons land eruit zien als we aan het eind van elk nieuwsbulletin 5 minuten totaal zouden wijden aan kunst, in plaats van sport. Van het theater tot en met de beeldende kunst, waarmee we de complexiteiten van de menselijkheid kunnen verkennen”. Begrijp me goed: ik zou er niet voor pleiten om de sportberichtgeving volledig te staken. Ook dat is immers een manier om 20 minuten wereldse noodtoestanden gevolgd door de te verwachten regenbuien enigszins te verlichten. Deze ingezonden brief zet me wel aan het denken over onze creatiekracht als mens. Over de noodzaak ook om deze “alive and kicking” te houden, in een wereld waarin onmiskenbaar veel aan de hand is: dat kunnen we niet wegdrukken, we hebben ons ertoe te verhouden. Meer dan dat: misschien is er wel een krachtig antwoord mogelijk!
Focus en inspiratie
Het is een hele kunst om al dat slechte nieuws uit de wereld wel tot je te nemen, maar je er niet door te laten meeslepen en ontmoedigen. Ik schreef al vaker dat ook ik me bij tijd en wijle volslagen onmachtig voel om een wezenlijk verschil in de wereld te maken. Ik merk ook dat ik letterlijk moe word van de vele hetzes die via de sociale media verspreid worden, vaak ook nog middels het delen van berichten van zeer dubieuze bronnen (niets meer dan geldwolven in het schapenwolletje van nieuws gehuld) en voorzien van de meest onfrisse reacties. Die reacties vind ik vaak nog veel erger dan de oorspronkelijke aanleiding voor de uitbarsting van deze sentimenten.
Ik merk ook altijd weer hoe ik direct opleef van bezig zijn met dingen waarvan ik ervaren heb dat ze me blij maken, me inspireren en me daarmee helpen om de moed niet te verliezen, maar te blijven bijdragen aan de wereld zoals ik die graag zie. Een wereld vol verbinding. Een wereld waarin we onze geschiedenis kennen en ervan leren. Een wereld die juist en uitgerekend in deze tijd vol nieuwe mogelijkheden is, mogelijkheden die voor steeds meer mensen steeds toegankelijker zijn. Ik geloof dat focus en inspiratie het verschil maken tussen de moedeloosheid van onze Hollandse klaagcultuur (en de heftiger uitwassen daarvan) en de moed het anders te doen, er iets van te maken.
Het goede, het schone en het ware
De vaste lezers van Pioniers Magazine kennen mij intussen als de praktische pionier, altijd op zoek naar de kleinste, haalbare vertaalslag van idee naar daad. Dit hele Magazine staat bol van de verhalen van en over mensen die middenin de wereld staan en ook de mindere kanten zien, maar daarbij hun focus houden op wat zij daar met hun kennis, talent en bezieling tegenover