elkaars doen en laten vinden. Daarvoor is een door alle betrokkenen als veilig ervaren proces cruciaal.
Komt co-creatie zoals die jij bedoelt tot bloei als je de ego’s weglaat?
Jazeker. Ik hoorde op een conferentie van Frederic Laloux een prachtig voorbeeld hiervan door hemzelf genoemd worden, dat ook beschreven staat in zijn boek ‘Reinventing Organisations’.
De Duitse organisatie Heiligenfeld bestaat uit 5 psychiatrische ziekenhuizen, waarbinnen de teams zelfsturend zijn. Een vergadertechniek die ze daar hanteren, is dat er één iemand is die de zogenaamde ‘triangeldienst’ heeft. Deze persoon heeft als enige taak om op het moment dat hij of zij het gevoel heeft dat één van de deelnemers van het team niet vanuit het grotere belang en de missie van de organisatie / cliënt spreekt, maar vanuit ego, de triangel te laten klingelen.
Tot na het wegsterven van het geluid wordt in stilte door de deelnemers aan de vergadering gereflecteerd op het proces, voordat de vergadering wordt hervat. Wat je zou verwachten is dat de triangel de hele tijd doorklinkt, maar dat blijkt niet zo te zijn. Zodra iemand die triangeldienst heeft ook maar aanstalten maakt om te “triangelen”, wordt de boodschap doorgaans al door degene die op dat moment het woord voert, opgepakt en corrigeert die persoon zichzelf.
Het mooie hiervan is dat goede afstemming van mensen, werkprocessen en structuren in hedendaagse organisaties vaak al complex genoeg is en dat dan juist zo’n eenvoudige interventie al genoeg is om weer in verbinding te raken met de uiteindelijke vraag en het doel van een bespreking. Soortgelijke vergaderpraktijken vinden plaats bij Buurtzorg Nederland.
Zelf heb ik goede ervaringen met het werken met organisatieopstellingen of de ‘talking stick’. Dat pas ik toe bij complexe vraagstukken binnen organisatieontwikkeling of bij ingewikkelde samenwerkingspuzzels waar soms ook juridische vraagstukken door heen lopen. Collega-advocate Digna de Bruin is inspiratiebron voor mij op dit vlak. zij werkt in haar ‘Bewust Contracteren’-aanpak met allerlei meditatiemethoden om ‘de onderstroom’ naar boven te krijgen en af te stemmen op ‘de bedoeling’ of ‘het grotere geheel’. Vanuit zuiver doorleefde intenties en uitgewisselde droombeelden van de samenwerking kunnen de afspraken worden opgesteld, in verbinding met de gezamenlijke ambitie en waarden.
Hoe heb je zelf de reis gemaakt van je hoofd naar je hart?
Ik heb mijn hele leven veel gelezen over zelfontwikkeling en spiritualiteit. Op een gegeven moment werd ik uitgenodigd om mee te doen aan een weekend voor persoonlijke groei. Ik weet nog goed dat ik toen dacht: “Waarom zou ik dat doen? Over alles wat daar aan bod komt heb ik toch al van alles gelezen?” Tegelijkertijd zag ik dat die gedachte misschien wel de kern van mijn probleem was: ik dacht het allemaal al te weten. Het werd juist tijd