Wist je als kind al dat je dit werk wilde doen?
Nee, dat niet. Ik heb verschillende banen gehad en opleidingen gedaan voor ik wist waar mijn bestemming lag. De studie driedimensionale vormgeving in Arnhem was wel een heel bewuste keuze. Productdesign met de natuur als inspiratiebron zoals dat bij biomimicry (de wetenschap en de kunst van het nabootsen van de beste biologische ideeën uit de natuur om menselijke problemen op te lossen, red.) het geval is, sprak me enorm aan. Een prachtige, gedegen opleiding, maar het was te klein van schaal voor mij. Ik wilde er doorheen kunnen lopen en de interactie met de ruimte kunnen ervaren.
Daarom ben ik overgestapt naar de opleiding ‘interieurarchitectuur en meubelontwerpen’ in Groningen.
Het zit in mij, het is wie ik ben, hier ben ik voor gemaakt. Daarnaast ben ik een verhalenverteller. Ik vertel met de ontwerpen die ik maak, kleine verhaaltjes in een gebouw. Ik vind het mooi als je die kunt teruglezen.
Kan je daar een voorbeeld van geven?
Enige tijd geleden had ik een prachtige opdracht in een verzorgingshuis in Zandvoort, een groot gebouw uit 1950. Dit huis voor ouderen is 400 meter van zee gelegen en staat half in de duinen. De bewoners van gemiddeld 85 jaar hebben hun jeugd op deze plek doorgebracht, maar kunnen met hun rollator de duinen niet meer over om de zee te zien. In hun jeugd gingen ze er zelfs nog met paard en wagen naartoe. Ze beleefden avonturen, ze speelden op het strand, kleedden zich om in kleine badhuisjes en zaten op rieten stoelen in de zon. In het ontwerp heb ik ze deze herinnering teruggegeven in een moderne variant.
De vloer heeft bijvoorbeeld de tekening en de kleur van nat zand.
Tekst: Carla de Ruiter | Fotografie: eigen foto Foto strand: Gerard Boukes
"Ik ga altijd op zoek naar het verhaal en in dit geval kon ik de bewoners hun eigen verhaal van de geschiedenis weer teruggeven"