WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL
sterk vanuit intuïtie en dan kies ik wat goed voelt of laat van me afglijden wat niet goed voelt. Deze levenshouding is niet altijd even goed te volgen voor iedereen, heb ik gemerkt. Misschien ben ik daarom wel een eigenwijs portret, handel ik graag vanuit mijn eigen wijsheid en ben ik ook geïntrigeerd door de eigen wijsheid van anderen. Daarom werk ik ook graag met jonge mensen, omdat ze vaak nog een oorspronkelijk kijk hebben op zaken en me daarmee scherp houden. Ik geniet daarvan.
Kan je iets vertellen over je achtergrond?
Ik zie er zelf geen enkele logica in. Ik deed gymnasium A met een zogenaamd pretpakket: talen, Grieks en Latijn, geschiedenis en aardrijkskunde. Ik had geen idee wat ik wilde worden als ik later groot was. Dat weet ik nog steeds niet nu ik 60 jaar ben. Ik ga het ook zo houden. Destijds volgde ik een cursus Spaans op tv. Ik was verliefd op de presentatrice en dat was voor mij een motief om te denken: “Misschien is Spaans voor mij interessant om te gaan studeren.” Zij riep dat in mij op, het verlangen om iets met die taal te doen. Het is een bizarre reden om daar je toekomst op te ontwerpen. Ik studeerde Spaans en daarna journalistiek, film- en theaterwetenschappen. Ik ging televisie maken omdat ik het spannend vond. Ik had niet door dat ik daardoor verhalen vertelde. Ik was meer geïmponeerd door het medium, in plaats van door het kunnen vertellen van verhalen. Toch ben ik dat gaan doen. Ik maakte documentaires samen met een compagnon, voor de publieke omroep. Die documentaires gingen altijd over werelden waar je zelf niet komt. Daarbij werd ik gedreven door het willen laten zien hoe het er nu echt aan toegaat in bepaalde subculturen. We hebben zo vaak een vooroordeel over iets, ik wilde dat aan de kaak stellen. Dat is nog steeds zo. Ik wil graag vrij zijn van oordelen over anderen. Je kunt beter kijken naar wat er echt gebeurt dan iets te vinden van iets of iemand. Dat is wat ik nu als coach, trainer en mentor ook bij anderen stimuleer.
Noem eens een voorbeeld van een documentaire die je hebt gemaakt?
Een van de grote documentaires die ik heb gemaakt heet De Streep. Het verhaal ging over een huiskamerproject voor heroïnehoeren in Rotterdam. We hebben alleen maar in de huiskamer gefilmd. Hoe ze daar veiligheid, geborgenheid en warmte kregen. Hoe ze naar de dokter konden, aten of konden douchen. Hun verhalen waren zo menselijk dat je uiteindelijk vergat dat het hoeren waren. Je raakte doordrongen van het verschrikkelijke leven dat ze leidden om aan hun geld te komen. Als kijker word je ervan bewust dat de scheidslijn heel dun is tussen leven en overleven. Je hoeft maar iets naars mee te maken in je jonge leven en dan kan je wereld er ook zo uitzien. Dat is verschrikkelijk. Onze documentaire was niet sensatiebelust. Er kwam geen bloot in voor, geen seks en er waren geen klanten te zien. Het gaat alleen over mensen. Dat vind ik echt nog steeds een mooie drijfveer: de authentieke kant laten zien van het leven, niet dat wat we ingevuld hebben, het masker ervan.
"Ik ging televisie maken omdat ik het spannend vond. Ik had niet door dat ik daardoor verhalen vertelde."