Een belangrijk deel van jouw werk is storytelling. Wat zeggen verhalen jou en waar komt die fascinatie vandaan?
Dat weet ik niet, het is een fascinatie die ik al heel lang heb. Ik weet nog dat ik als tien- of elfjarige jongen vaak te vinden was in de schoolbibliotheek. Ik las daar alles wat ik maar kon vinden over de Tweede Wereldoorlog. Als kind word je voorgelezen, maar verhalen zeggen zoveel over wat er met een land aan de hand is of met een individu of een cultuur. Alle godsdiensten zijn gebaseerd op het overleveren van lessen in de vorm van verhalen.
Ik geloof heel sterk dat we zelf verhalenvertellende wezens zijn. Daar zijn we helaas vandaan geraakt door het internet en onze hedendaagse vorm van onderwijs. We realiseren ons niet dat deze verhalen een betekenis kunnen krijgen. We vertellen ze wel, maar we beseffen te weinig dat we er iets mee kunnen doorgeven, leren of tonen. Meestal vertellen we over wat we hebben meegemaakt, hoe onze vakantie was of wat er op een dag gebeurde, maar je hoeft maar een kleine beweging te maken om het verhaal ergens symbool voor te laten staan. Het is zelfs zo dat als je iets belangrijk vindt, je daar duizenden verhalen bij kunt vertellen. Dat vind ik interessant. In verhalen zit altijd ontwikkeling. In een goed verhaal zit een conflict. Sprookjes zijn daar een goed voorbeeld van.
Ik ben geïnteresseerd in hoe een conflict zich oplost. Hoe iets gegaan is, wat die persoon heeft ingezet of aangereikt kreeg om het conflict opgelost te krijgen. Ik leer daar zelf ook weer van. Ik onderzoek dan wat een verhaal van een ander met mij te maken heeft.
De bekende mytholoog Joseph Campbell schreef het boek The Hero’s Journey, de reis van de held. Hij kwam erachter dat verhalen altijd eenzelfde structuur hebben. Er is altijd een held die zelf nog niet weet dat hij een held is. Hij wordt uitgedaagd om een probleem aan te pakken of een missie uit te voeren, maar hij heeft er nog geen zin in en vindt zichzelf niet dapper. Dan wordt hij er door een wijze man of vrouw aan herinnerd dat hij erop uit moet gaan en z’n talenten moet gaan gebruiken. Dat gaat de hoofdpersoon dan uiteindelijk doen en hij boekt succes, ondanks dat hij aan zichzelf twijfelt. Er zit altijd een beproeving in het verhaal maar uiteindelijk wint hij iets dat niet alleen goed voor hemzelf is maar ook voor een heel land of een samenleving. Hij keert weer terug met het elixer, het geneesmiddel. Door het avontuur aan te gaan, kan hij iets teruggeven aan waar hij vandaan komt.
Hollywood heeft dit concept helemaal geïntegreerd in films. We zijn ons te weinig bewust van de universele waarde van verhalen. In verhalen kunnen we onszelf herkennen, hoe we willen zijn of hoe we waren. We herkennen het als een afspiegeling van wat zich in ons voltrekt. Daarom zie ik verhalen als een belangrijk ingrediënt voor leiderschapsontwikkeling.
Ben je je als leider bewust hoe rijk je eigen verhalenarchief is en hoe je jouw organisatie kunt leiden, om jouw grote droom te laten vervullen? Door het vertellen van jouw verhalen word je je bewust van je eigen conflict, je tegenstanders, je lessen en je overwinningen.
WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL