en dat merk je al als we het er nu zo samen over hebben. Je draagt elkaar en help elkaar als het ware vooruit. Daar komt een enorme kracht uit voort. Vroeger wilde ik helemaal niet onder vrouwen zijn. Ik vond ze vervelend, ze zeurden en alles duurde te lang. Ze konden het alleen maar hebben over uiterlijkheden en ik voelde niet de diepgang waar ik naar verlangde in samenwerking of samen zijn. Ik voelde me dus nooit thuis onder vrouwen. Toen ik mezelf meer ontwikkelde als vrouw ging ik me meer richten op vrouwen. Ik zag toen dat we ook iets gemeen hebben en ben dat steeds verder gaan onderzoeken. Ik zag dat de overkoepelende collectieve conditioneringen veel meer impact hebben op vrouwen en op mezelf dan de persoonlijke karaktertrekken die we meestal de schuld geven van ons ongenoegen.
Als je een laag dieper kijkt, zie je dat er iets heel anders aan ten grondslag ligt, namelijk die collectieve beelden en conditioneringen die we allemaal in ons hebben zitten en die door de cultuur gevormd zijn. We zijn daar als vrouw allemaal door beïnvloed. Of we dat nu willen of niet. Herken je dat ook?
Judith: jazeker, als ik kijk naar de afgelopen jaren dan zie ik dat ik me continue aan het begeven ben onder vrouwen en dat ik het ook heel prettig vind als ik mezelf in andere vrouwen herken, maar er is ook zeker die urgentie, die drang naar samen iets nieuws creëren. In plaats van lekker met elkaar samen zijn, juist ook de frictie opzoeken. Dat vind ik het interessante. Wat er nu mogelijk is, is dat we het niet met elkaar eens hoeven zijn en toch samen blijven en betrouwbaar kunnen zijn. Dat vind ik iets nieuws en het geeft vertrouwen. Als pioniers hebben we wel degelijk onze eigen visie en onze eigen mening, maar dat betekent niet dat we ons daarin verharden en ons af gaan scheiden of de competitie opzoeken, zoals dat vaak gebeurt, maar dat we samen kunnen blijven en met een open blik een onderzoek kunnen aangaan. Dat is een groot feest want dan versterk je elkaar echt. Dan kunnen al onze meningen, inzichten en visies op een hoger plan komen. Dat is uiteindelijk wat ons drijft. Althans wat mij drijft in dat soort kringen van vrouwen die diezelfde drang en urgentie voelen.