Is het voor iedereen weggelegd?
Iedereen die gezond en logisch na kan denken, kan zelf veranderen en een gelukkiger leven leiden. Veel mensen zijn alleen niet bereid om naar zichzelf te kijken. Ik wil mensen bewust maken hiervan. Mensen zien wél waar ik vandaan kom en zien het resultaat. Dat werkt inspirerend. Ik ga staan voor wie ik ben. Mensen nemen te klakkeloos aan wat de artsen zeggen en krijgen dan medicijnen. Ik verbaas me erover dat er nog zoveel mensen aan de chemobehandelingen gaan. We weten inmiddels dat chemotherapie in slechts 3 % werkt, waarom doen we dit onszelf aan? Waarom wil je dat als mens? Het maakt meer in je lijf stuk dan goed voor je is. Artsen worden nog als autoriteit gezien. Ik hoop dat mensen steeds meer kiezen voor een natuurlijke geneeswijze. Het is vaak uit angst waarom mensen toch kiezen voor een behandelmethode zoals chemotherapie. Mijn ideaal is om mensen terug naar huis te brengen, zich in hun ziel te bevinden. Wanneer je leert om steeds meer in balans te komen, word je vredelievender naar jezelf, naar anderen en de natuur toe. Dat is uiteindelijk de oplossing van alle problemen in de wereld. Dan kijk je niet meer vanuit status en macht naar de wereld, maar vanuit liefde.
Mijn ouders veranderen ook
Hoe mijn ouders reageerden toen ze de verandering bij mij zagen? Mijn vader zei onlangs nog: “Je ben niet zo lief meer als vroeger”. Ik heb op een gegeven moment gesteld dat ik niet meer naar huis zou komen als hij nog met mij in gevecht ging, oftewel ruzie zocht omdat hij zijn zin niet langer kreeg. Als ze zich niet anders gingen opstellen, dreigde ik niet meer thuis te komen. Ik trek mijn grens nu, maar ga het gevecht niet aan. Dit is mijn houding voortaan, dus take it or leave it. Mijn moeder is nog steeds heel ziek. Borstkanker die ook weer wegging, daarna hartfalen als gevolg van chemotherapie en nu weer borstkanker. Ze is geopereerd, maar ze behandelen haar niet meer verder vanwege haar slechte lichamelijke en psychische conditie. Mijn moeder luistert nu wel meer naar mij. Ze was weer gaan roken en ik heb haar toen geconfronteerd en gezegd: “Zal ik je kist maar vast bestellen? Neem maar een schop dan. Bij elke sigaret schep je wat meer zand uit de grond. Hoe voelt dat? Hoe voelt het als je genoeg zand uit de grond hebt geschept? Wil je dat? Waarom zou je dan nog roken?” Mijn moeder is nu gestopt met roken. De stapjes zijn minimaal, maar ik ben wel blij dat ze eindelijk luistert.
ik heb 32 jaar lang gevochten en gestreden met mijn ouders, voor hun eigen bestwil. Pas op het moment dat ik geen contact meer wilde, werden zij wakker. Mensen veranderen dus niet uit zichzelf maar pas op het moment dat ze bang zijn iets of iemand te verliezen. Mijn ouders zijn het tegenovergestelde van hoe ik zelf wil leven. Dat is altijd zo geweest. Ze doen hele ongezonde dingen. Ze gaan niet respectvol met elkaar en met zichzelf om. Zij zien het anders. Mijn moeder komt nu meer voor zichzelf op en respecteert nu ook meer mijn grenzen. Mijn vader heeft voor het eerst in 32 jaar gezegd dat hij van mij houdt….… nuchter.
Sinds ik naar buiten kom met mijn verhaal en mijn uitgesproken mening uitspreek over gezondheid, heb ik vele dierbaren verloren. Zij staan er niet achter dat ik mijn verhaal deel, want dan val ik ze aan. Dat is dan maar zo. Ik kan beter miljoenen mensen helpen in plaats van enkele mensen tevreden stellen. Ik dien de wetenschap met mijn bevindingen, dat zij dat niet kunnen plaatsen, is hun gemis. Over een aantal jaren zullen zij hier vast anders tegenaan kijken, wanneer de nieuwe wetenschap steeds meer erkend en toegepast wordt in ons zorgsysteem."