WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL
Waardoor ben jij tot tranen toe geroerd?
“Ik voel me aangetrokken tot de woningen van de Amsterdamse School in Amsterdam Zuid. Vraag me niet waarom, maar er is iets met die tijd. Of als ik de muziek van Kurt Weil en Brecht hoor. Dat raakt mij ergens. En paardenfilms. Daar heb ik iets mee.
Mijn dochter heeft een jaar geleden haar coming out gehad. Prachtig om te zien wat er daarna met haar is gebeurd. Ik wist bij haar geboorte al dat zij mijn leraar zou zijn. Ik heb haar bij de conceptie bijna letterlijk uitgenodigd in mijn leven. Ze heeft mij getoond wat de kracht van naar buiten treden is. Zij komt voor een deel uit mij voort dus die wetenschap moet ergens in mijn systeem gezeten hebben. Zij heeft er vorm aan gegeven en mij daarmee geïnspireerd. Dit laatste met name en wat er met haar is gebeurd raakt me enorm. (ontroerd en even stil)... Ik moet via het woord snappen wat ik voel. Ik omschrijf het eerst en dan raakt het mij. ‘In den beginnen was er het woord.’”
Prachtig, dat is bijzonder hè dat de ruimte gevuld wordt met de stilte en er dan zonder iets te zeggen de wereld gebeurt.
“Ja, dat is natuurlijk de echo van het woord. Een van mijn stemdocenten zei: “Je moet de natriltijd van je letters afluisteren.” Dat is voor articulatie heel belangrijk. Als je daarnaar luistert ben je in verbinding met je tekst. Je gaat dan in je geluid staan. Dat heeft me als acteur heel veel opgeleverd. Want anders geef je alles weg maar als je erin gaat staan, resoneert het gelijk met dat je het zegt. Ik ben ook geraakt als mensen het niet snappen, als ze me dingen toedichten en niet zien wat de waarde is.”
Ben je daardoor geraakt?
“Dat kwetst mij. Dan voel ik me niet gezien. Niet omdat ik gezien of gehoord wil worden, maar als ik met jou praat en ik ga over jou heen doe ik jou geen recht. Dan luister ik niet.
Ik zat een keer in een training en toen was er iemand die mij anderhalf uur heeft doorgezaagd. De feedback was niet fijn. Anderhalf jaar later kwam ik hem tegen en toen zei hij: “Jij bent gewoon een natte krant en dat is zo mooi om te zien.” Ik voelde me zo gezien op dat moment. Dat is ook zo, ik ben ook gewoon soft. Ik hou niet van ruzie. Dus ik ga heel hard vechten om geen ruzie te hebben.”
Dan roep je het juist op?
“Ja precies.”
De voorstelling De Zittenblijver is de eerste van een trilogie. De opvolgende twee voorstellingen zullen uiteindelijk, samen met deel een, een geheel vormen. Is het je bedoeling om daar dan een landelijke voorstelling van te maken?
“Ja, dat is wel de bedoeling. We hebben deze voorstelling nu een aantal keren gespeeld. Omdat deze eerste serie goed is ontvangen, wil ik ermee naar een theaterbureau zodat ik mogelijk meegenomen word in de programma’s in het land. We zijn momenteel bezig met de voorbereidingen van een presentatie hiervoor.”