WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL
als kijker niet meer loslaat of je naar de keel grijpt? Een verrassing van een ongekende schoonheid? Durf ik naar dat gebied te gaan in mezelf, of ik nu voor of achter de camera zit? Kan ik loslaten dat er op me gelet wordt, durf ik mezelf volledig bloot tegen als ik in het niet-weten, in het niet-fiksen stap? Woel ik dan iets los in mijn persoonlijke archief wat ik mogelijk al jaren zorgvuldig voor de buitenwereld verborgen hield? Durf ik in de volledige overgave te gaan en niet te fiksen, erop te vertrouwen dat wat er komt juist is, authentiek is, op dat moment de waarheid is. Een waarheid die anderen zal ontroeren, versteld doet staan, hen confronteert met zichzelf misschien wel?
Terwijl ik daar zo zit, realiseer ik me dat ik dit onbekende terrein betreden
doodeng vind en tegelijkertijd verlang naar een opening, een de poort naar extase, naar heling, naar authenticiteit, naar vrijheid en volledige overgave. Na een tijd met gesloten ogen te hebben gezeten, hoor ik Nic’s stem: “You can open your eyes. So here we are. Nothing to be done. Nothing to be fixed.” Hij ziet mij, hij stelt geen vraag, hij kijkt neutraal. Ik voel me welkom, uitgenodigd.
"Een voor de hand liggende vraag is misschien wel of altijd alles willen fiksen niet juist de veroorzaker is van veel problemen."
Fiksen
Columnist: Piet Hurkmans
WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL