passen aan de nieuwe werkelijkheid. Ik hou erg van het woord veerkracht. De tegenstelling tussen de beide woorden veer (licht) en kracht (zwaar) bij elkaar gevoegd vind ik zo intrigerend. Het hele leven bestaat uit het zoeken naar de balans op de uitersten en dan is in mijn ogen veerkracht het enige antwoord op de vraag hoe we dat nu voor elkaar moeten krijgen. Overigens geldt dit niet alleen voor een organisatie, maar eigenlijk ook voor alles wat er nu in onze maatschappij en op de wereld gebeurt.
Ik kom in heel veel organisaties en wat me steeds weer opvalt is hoe weinig mensen op de hoogte zijn van de visie van hun bedrijf. Is in je huidige organisatie, Humanitas DMH (dienstverlening aan mensen met een hulpvraag) de visie duidelijk? Zo ja, hoe hebben jullie dat voor elkaar gekregen? Zo niet, wat gaan jullie daar aan doen?
Ja dat is heel herkenbaar. Een visie is in mijn ogen niet alleen een lekker klinkende slogan die je wel kunt opdreunen als er om wordt gevraagd (dan heb je overigens al heel wat bereikt), maar vooral ook dat de visie betekenis heeft. Ik werk sinds half maart 2018 bij Humanitas DMH en wat mij naast dat het een humanistische organisatie is die echt vanuit de humanistische kernwaarden wil werken (eigen regie, eigen verantwoordelijkheid en verantwoordelijkheid nemen voor de ander, gelijkwaardigheid) erg trekt, is de wijze waarop er waarde wordt toegekend aan de missie en de visie. Bij alles wat we doen, proberen we te kijken naar de vraag: draagt dit bij aan onze missie en visie? De missie van Humanitas DMH is ‘Bram voelt zich gelukkig en doet er toe’. Bram is niet alleen de naam van onze cliënt, maar ook van de verwanten en de medewerkers. Bram kan dus net zo goed Petra of Yamal zijn. Het gaat er om dat we met onze missie juist willen uitdrukken dat we de mens willen zien en dat we als organisatie alles wat we doen willen toetsen aan deze missie. Om de leefwereld bij de systeemwereld te brengen, hanteren we bij deze missie een aantal leidende principes. Deze leidende principes zijn geformuleerd vanuit de humanistische kernwaarden die ik hiervoor al benoemde. Ik vind dit een mooie manier van werken waarmee je ruimte geeft aan mensen, aan jezelf maar het is ook meteen een kader. Ik vind een kader belangrijk, want zoals ik er naar kijk is een kader de enige manier waarop je ruimte en vrijheid in handelen kunt ervaren. Een kader kan helpen bij het vinden van je grenzen en dat kan heel prettig zijn, maar een kader is niet een vaststaand gegeven wat mij betreft. Immers, de context verandert en dus vraagt dat veerkracht en telkens opnieuw de balans opmaken. Ik vind dat een reuze boeiend en interessant proces. Daarin voel ik zelf ook dat ik iets te doen heb en dat maakt het nog boeiender en interessanter.
Kent iedereen binnen Humanitas DMH deze visie?
Het is nog vrij nieuw, maar omdat de missie en de visie vertalen wat Humanitas DMH wil zijn, kan het ook als ‘gewoon’ en ‘vanzelfsprekend’ worden ervaren. De humanistische kernwaarden zijn wel tot in de haarvaten doordrongen bij alle medewerkers van Humanitas DMH. Aangezien de missie en visie op deze kernwaarden zijn gebouwd, zou je dus misschien wel kunnen zeggen dat iedereen binnen de organisatie de betekenis van de missie en de visie kent en herkent.
Is jullie visie vertaald naar een missie? En waarin onderscheidt deze zich dan van jullie visie?
Volgens mij moet de visie niet vertaald worden naar een missie, maar is dat andersom, de missie wordt vertaald naar een visie. De missie is het bestaansrecht en daarmee dus stabiel of in ieder geval stabiel zolang hetgeen waar je je bestaansrecht aan ontleent er is. Om de missie en de visie vorm te geven, is het van belang de mensen waarmee je dat samen doet te betrekken bij wat er moet gebeuren. Te bevragen op wat er nodig is en wat er leeft in de harten van de mensen. Dat is complex. Want dit zouden ook de antwoorden moeten zijn op de vraag welke manier van sturen of besturen dit dan vervolgens vergt. Dat wil nog wel eens botsen. Er is altijd een verleden wat gemaakt heeft dat er in een organisatie verschillende tempo’s zijn waarop je een (verander)proces kunt begeleiden. Daar moet je oog voor hebben. Dat is ook meteen het ingewikkelde als je met mensen werkt, want ieder mens is uniek en vraagt dus een unieke benadering.
"Je hebt iets te doen en dat doe je vanuit een overtuiging en niet vanuit de intentie"
Mag je ‘visie’ ook veranderen in ‘intentie’? Wat vind je van deze duiding?
Kijk, dat is een gewetensvraag, want als je de intentie hebt om iets te bereiken, dan ligt het helemaal aan je eigen discipline of je het ook gaat bereiken. Het doen is dan vooral afhankelijk van de energie die iemand erin wil steken en niet in de overtuiging dat dit is wat je te doen hebt. Dat laatste, dat is meer mijn levensvisie. Je hebt iets te doen en dat doe je vanuit een overtuiging en niet vanuit de intentie. Dat is echt mijn persoonlijke mening en heeft te maken met mijn eigen gepassioneerdheid en gedrevenheid. Daar waar ik de lat dan voor mezelf op dit punt redelijk hoog heb liggen, moet ik niet verwachten dat de ander deze lat even hoog heeft liggen. Zo is het ook wel.
Wordt er binnen jullie organisatie vaak teruggegrepen op jullie visie? Of is het een papieren document zonder kracht?
Hier kan ik wel vrij kort over zijn. Nee, dit is geen papieren document zonder kracht. De betekenis die het geeft maakt dat je er heel gemakkelijk naar terug verwijst en sterker nog, het helpt je enorm om je niet te laten verleiden tot het verzanden in lege discussies. Het geeft betekenis. Dat is waar we het voor doen.
Is binnen Humanitas DMH de visie ook gekoppeld aan een groter doel, zoals duurzaamheid, betere samenleving of iets dergelijks.
Ja. Als je bestaansrecht is het bijdragen aan het geluksgevoel en het er toe doen van de kwetsbare mensen in onze samenleving, dan heb je daadwerkelijk een hoger doel waarvoor je je in zet. Verbinding van mens tot mens, dat is een maatschappelijk vraagstuk waar we antwoord op proberen te geven, elke dag weer.
WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL