WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL
Dit nummer van Pioniers Magazine gaat over visie en missie. Een thema dat jou moet aanspreken omdat je de laatste jaren in verschillende rollen hebt gestaan en in verschillende organisaties. Ieder van die rollen had een betekenis in de zin dat je een stip op de horizon moet hebben gehad. Klopt dat?
Het klopt deels. Ik werk zelf eigenlijk niet zo heel erg strak met een stip op de horizon. De horizon is een lange streep waar je naar toe leeft en op weg naar die horizon doen zich situaties voor die maken dat je ofwel even moet stilstaan, ofwel juist een stapje sneller moet lopen. Juist vanuit mijn passie en gedrevenheid en de missie die ik hier op deze mooie aardbol heb, is het voor mij vanzelfsprekend dat ik de horizon bereik, maar niet zonder de paden die er naar toe leiden breder te hebben verkend. In mijn optiek is er geen rechte lijn naar de horizon. De weg kan verschillende gedaantes hebben. Er kunnen hobbels en heuvels zijn waar je overheen moet. Er doen zich afslagen voor die de moeite waard zijn om te verkennen. Ook de ondergrond doet er toe. Een zandpad loop je niet op hoge hakken. Wat ik hiermee wil zeggen is dat de horizon vooral het doel moet zijn waar je uit wilt komen, maar dat de toegevoegde waarde zit in het bereiken ervan en de reis die je maakt. Dat wat je tegenkomt op die reis een bedoeling heeft om je rijker, verlicht en beter doorvoed te laten aankomen.
De betekenis in alle rollen die ik in mijn werkleven tot nu toe heb gehad, lag dus vooral in het hebben van een missie en een visie om de horizon te bereiken, maar wel met het oog op wat er nu is. Dat is dan ook meteen mijn beeld van een visie en een missie. Geen enkele organisatie krijgt mensen die er werken mee in het bereiken van het doel als er geen missie onder ligt die het bestaansrecht van de betreffende organisatie weergeeft of een visie hoe je dan dat bestaansrecht wilt vorm geven.
In mijn ogen is de missie het hart van de organisatie en de visie het lichaam. Ik ben er van overtuigd dat mensen graag vanuit hun hart werken, maar dat dit meteen ook erg ingewikkeld is en soms ook eng. Ik vind dat zelf ook af en toe eng en ingewikkeld, maar dat maakt niet dat ik het niet aanga. Nogmaals, dat gaat met vallen, opstaan en weer doorgaan.
Wat is jouw mening over visie en wat behoort deze te doen in een organisatie?
Eigenlijk heb ik dat hierboven al toegelicht. Voor mij is visie een absolute voorwaarde om gezamenlijk te komen tot dat waarvoor je als organisatie bent ontworpen en ontstaan. Een visie doet er dus echt toe, maar dan moet je er ook echt goed over hebben nagedacht en het moet iets zijn waar de mensen die voor of namens deze organisatie werken zich in herkennen. Een visie is daarmee iets wat vanuit de basis moet worden gevoeld. Een visie leg je niet op, maar maak je samen. Daar gaat het nog wel eens mis. Een visie die ‘van boven naar beneden’ is opgelegd, houdt geen stand. Daarnaast is een visie levend. De context waarbinnen een organisatie haar bestaansrecht heeft, kan grillig zijn. De visie moet veerkrachtig genoeg zijn om mee te bewegen of zich aan te passen aan de nieuwe werkelijkheid. Ik hou erg van het woord veerkracht. De tegenstelling tussen de beide woorden veer (licht) en kracht (zwaar) bij elkaar gevoegd vind ik zo intrigerend. Het hele leven bestaat uit het zoeken naar de balans op de uitersten en dan is in mijn ogen veerkracht het enige antwoord op de vraag hoe we dat nu voor elkaar moeten krijgen. Overigens geldt dit niet alleen voor een organisatie, maar eigenlijk ook voor alles wat er nu in onze maatschappij en op de wereld gebeurt.