Waarom is het een doodlopende route?
Als er nu in de huidige aanpak een vraag is van iemand, dan volgt er een keukentafelgesprek. De professional bedenkt samen met de cliënt een plan. Ze bekijken samen wat het beste is in de situatie. Daarna wordt het netwerk geacht om het plan mede uit te voeren. In de oude route maakte de hulpverlener het plan en kregen cliënten professionele ondersteuning. Het netwerk van de cliënt was daar niet bij betrokken. Een stap vooruit dus zou je denken. Toch niet. Er is in wezen niets veranderd behalve dat ze proberen om samen met de hulpvrager het plan te maken.
Alle machtsmiddelen zitten echter aan de kant van de professional: de macht van de toegang, de cliënt moet zorgen dat ze aardig gevonden wordt, anders krijgen ze niet wat ze willen. De macht van de kennis: de professional weet wat er allemaal aan de hand is, dat is de systeemwereld. Er is een machtsverschil tussen de cliënt en de professional ook al is het bij de klant thuis. Deze klant vindt het trouwens vaak helemaal niet prettig wanneer er een keukentafelgesprek thuis plaatsvindt, want dat is ook een manier om te kunnen controleren hoe iemand woont. Dat voelen deze mensen uiteraard ook aan.
Vrij snel al zagen cliëntenorganisaties dat de cliënt in deze situatie vrij machteloos was en zij pleitten voor onafhankelijke cliëntenondersteuning om dat machtsverschil op te heffen.
Behalve macht, speelt er nog iets anders; We hebben met elkaar een maatschappij ingericht waarin we standaard de regie en de verantwoordelijkheid uit elkaar hebben getrokken. Dat zie je bijvoorbeeld terug in hiërarchische organisaties. Er zijn mensen die het voor het zeggen hebben en medewerkers die uitvoeren. Daarbij zien we over het hoofd dat mensen liever geen dingen willen uitvoeren als ze er geen regie over hebben. Toch hebben we een maatschappij georganiseerd waarin we dit structureel doen. De burger moet vooral uitvoeren. Niet voor niets is het woord ‘participatiemaatschappij’ ontstaan. Mensen moeten meeDOEN. Als je alleen mag meedoen en verantwoordelijkheid hebt, maar geen regie, dan steven je af op een burn-out. Overal in onze maatschappij zie je burn-out verschijnselen. Regie en verantwoordelijkheid zijn samen eigenaarschap. Niemand heeft dus eigenaarschap. Er zijn geen winnaars, alleen maar verliezers. Je ziet hetzelfde gebeuren in Amerika. Veel mensen hebben op Trump gestemd omdat mensen het gevoel hadden dat de elite alles voor hen beslist. Mensen hebben het gevoel dat ze weinig invloed hebben. Dat is de frustratie van de Westerse wereld.
Mahatma Ghandi zei het al: “ What you do for me but without me, you do against me”. We plannen voor andere mensen maar we nemen het eigenaarschap af. Kinderen hebben dat altijd feilloos door en zeggen dan: “Als jij zo graag wilt bepalen, dan doe je het ook maar lekker zelf”.
je af op een burn-out. Overal in onze maatschappij zie je burn-out verschijnselen. Regie en verantwoordelijkheid zijn samen eigenaarschap. Niemand heeft dus eigenaarschap. Er zijn geen winnaars, alleen maar verliezers. Je ziet hetzelfde gebeuren in Amerika. Veel mensen hebben op Trump gestemd omdat mensen het gevoel hadden dat de elite alles voor hen beslist. Mensen hebben het gevoel dat ze weinig invloed hebben. Dat is de frustratie van de Westerse wereld.
Mahatma Ghandi zei het al: “What you do for me but without me, you do against me”. We plannen voor andere mensen maar we nemen het eigenaarschap af. Kinderen hebben dat altijd feilloos door en zeggen dan: “Als jij zo graag wilt bepalen, dan doe je het ook maar lekker zelf”.
Hoe geeft de gemeente verder invulling aan de opdrachten als meer regie, dichterbij de burger en actief het netwerk betrekken?
Het netwerk betrekken is de volgende stap nadat er een plan is bedacht, samen met de cliënt. De cliënt moet vragen aan zijn of haar netwerk om het plan mee uit te voeren. Je lacht erom als je het hoort, maar er komen dingen uit zoals: ‘Kan jouw zus niet op woensdagmiddag op jouw kinderen passen?”. Dat is een rotvraag want nou moet jij, als overbelaste moeder die zich al zwak voelt, aan jouw familie vragen om dingen voor je te
WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL