rationale respons en het weerspiegelt ook niet de liefde die jongens hebben voor de vrouwen en meisjes in hun leven. Het is een instinctieve reactie, een existentiële angst. De notie van tegenstelling in de term ‘het andere geslacht’ komt bij mannen vandaan en gewoonlijk niet bij vrouwen.
Zeer recent onderzoek naar de ontwikkeling van jongens heeft een begin gemaakt dit te verklaren. In culturen waarin enkel vrouwen de kinderen grootbrengen en waarin mannen geen deel hebben aan de intimiteit van het dagelijks leven, eindigen jongens in een verwarrende situatie. Op de kwetsbare peuterleeftijd beginnen ze zich te realiseren dat ze als jongens een categorie apart zijn ten opzichte van hun moeders. Hun jonge geest worstelt met de gedachte dat zij niet kunnen zijn wat zij is. “Anders ben ik geen jongen, of op z’n minst niet op de goede manier.” De peutergeest is nog niet erg ontwikkeld, maar hun harten staan wijd open: niet zoals mama zijn, betekent een verwijdering van de persoon die hun hele wereld is. In feite, zo observeert Walter Ong, neigen mannen ernaar hun hele omgeving te classificeren als een omgeving waarin vrouwen alomtegenwoordig zijn, iets waartegen ze zich moeten verzetten. Dit is geen wonder: jongens gaan van de moederschoot naar scholen waar ze vooral vrouwen treffen. Omringd als ze zijn door vrouwen, vluchten ze in een wereld van superhelden, jongensteams, jongensspelletjes en in de magische wereld van de computer. Zonder een intieme relatie met een verzorgende man of vader raken de menselijke kwaliteiten en gedragingen die jongens diep van binnen wel kennen, verloren. Volgens de Duitse politieke onderzoeker Prof. Peter Neumann radicaliseren jongemannen omdat ze geen idee meer hebben van wat hij “het gevoel thuis te zijn” noemt. Ze ontwikkelen ideeën over hun identiteit en over mannelijkheid die gebaseerd zijn op een diepe angst om kwetsbaar te zijn en op een zorgwekkende superioriteit of de noodzaak te overheersen. Dit heeft duizenden jaren lang de basis gevormd voor onze ideeën over leiderschap.
van de moederschoot naar scholen waar ze vooral vrouwen treffen. Omringd als ze zijn door vrouwen, vluchten ze in een wereld van superhelden, jongensteams, jongensspelletjes en in de magische wereld van de computer. Zonder een intieme relatie met een verzorgende man of vader raken de menselijke kwaliteiten en gedragingen die jongens diep van binnen wel kennen, verloren. Volgens de Duitse politieke onderzoeker Prof. Peter Neumann radicaliseren jongemannen omdat ze geen idee meer hebben van wat hij “het gevoel thuis te zijn” noemt. Ze ontwikkelen ideeën over hun identiteit en over mannelijkheid die gebaseerd zijn op een diepe angst om kwetsbaar te zijn en op een zorgwekkende superioriteit of de noodzaak te overheersen. Dit heeft duizenden jaren lang de basis gevormd voor onze ideeën over leiderschap.
"Jongens hechten aan hun zachtaardigheid, die ze vaak bewaren voor speciale momenten en personen. Als adolescent komen ze echter onder de druk te staan van
de mogelijkheden en codes die hun cultuur over mannelijkheid voorschrijft."
WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL