en opereert met een instrumentele redelijkheid waarbij het doel de middelen heiligt. Deze rigide, moderne mindset kunnen we “het modernistische zelf” noemen, dat zich in het Westen begint te ontwikkelen tussen het 10e en 12e levensjaar. Voor veel mensen, zo ook voor Spencer, stopt de menselijke ontwikkeling hier. Deze ontwikkeling stelt ons in staat om ons te verbinden aan multidimensionele complexiteit en maakt het mogelijk om zowel psychologische dynamiek te begrijpen als de interactie van systemen. Zo kunnen we verschillende perspectieven omarmen of diepe empathie en onderlinge verbondenheid ervaren.
Met evenveel gemak komen we echter in de doodlopende steegjes terecht van deze ontwikkeling: voor het conventionele, moderne ‘zelf” in een pluralistische wereld kan dit gemakkelijk leiden tot een gevoel van superioriteit (of juist het omgekeerde) en het verlangen te overheersen. Beter aan de top dan onderop, nietwaar?
Doorspekt van de materialistische waarden van de Westerse cultuur, lijkt het logisch om mensen te rangschikken op basis van hoeveel geld of macht ze hebben en om vervolgens op die schaal “het hoogst haalbare” te willen. Vanuit dit perspectief op de werkelijkheid is het politiek correcte, postmoderne gelijkheidsbeginsel niets meer dan een leugen, puur bedrog en een dekmantel. De zienswijze van Spencer mag dan een extreme zijn, er zit een logica in, een logica die de meeste ambitieuze tieners kunnen zien. Zoals de ene na de andere geïnterviewde in het journaal zegt: extreem rechts verwoordt slechts wat mensen werkelijk denken. De meesten zullen niet de hele ideologie
aanhangen, noch de specifieke visie op gender of raciale superioriteit, maar mensen horen simpelweg dingen waar ze chocola van kunnen maken. Voeg hieraan toe de wanhopige constatering dat het leven niet of nauwelijks zin lijkt te hebben in onze snel veranderende wereld of het gevoel dat onze leefwijze of onze familie bedreigd wordt en het resultaat is een levensvatbare mix van reactiviteit, woede en op angst gebaseerde haat.
"Doorspekt van de materialistische waarden van de Westerse cultuur, lijkt het logisch om mensen te rangschikken op basis van hoeveel geld of macht ze hebben en om vervolgens op die schaal “het hoogst haalbare” te willen."
WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL