jarenlang geïdentificeerd met wat anderen over me vertellen, positief of negatief, met wat ik doe, met wat ik heb. Stapje voor stapje ontdekte ik dat dit alles over louter mijn persoonlijkheid ging. Jarenlang heb ik heel veel angst ervaren. Angst voor zo’n beetje alles en nog wat. Wellicht de belangrijkste sleutel voor mij om door die angst heen te breken is om niet langer verweer te geven tegen de moeilijke gevoelens binnen mezelf. Met heel veel vallen en opstaan ben ik gaan ervaren dat er wezenlijk nooit iets heel ergs kan gebeuren. We zijn wezens van kracht en liefde. Ja, we kunnen hooguit doodgaan, maar zelfs dat verandert in mijn beleving niets aan het gegeven van wie we zijn. Alleen de ervaring op planeet Aarde eindigt. Ons bewustzijn is eindeloos.
Een laatste crisis in mijn leven gaf een nieuwe doorbraak. Een jaar geleden was ik bezig met de vertaling van ‘Louter Leven’ in het Engels. In de uitwisseling met een dierbare vriend, ben ik gaan twijfelen aan werkelijk alle dogma’s en overtuigingen binnen mezelf. Oscar Wilde stelde dat je niet hebt geleefd als je niet eens in je leven aan alles hebt getwijfeld. Welnu, ik heb dat gedaan, het was buitengewoon pijnlijk. Ik was een half jaar totaal de weg kwijt in het leven. De ontmoetingen en gesprekken met die vriend hadden diepe impact op me. Het leek wel alsof al mijn zekerheden in het leven waren weggeslagen. Alle ‘waarheid’ die ik zo vanzelfsprekend vond, waarheden over ‘God’, ‘het leven’, ‘mens-zijn’ en veel meer. Ik liep helemaal vast binnen mezelf. Toch liet ik het er zijn. Ik heb volop de ruimte gegeven aan al die moeilijke, pijnlijke, en heftige gevoelens binnen mezelf. In dit leven heb ik vooral naar alles willen kijken dat licht en liefde is. Ik keek liever niet naar het donker. Ik ben tot de ontdekking gekomen dat de bereidheid om ook naar het donker, het zogenaamd ‘negatieve’ te kijken, me enorm heeft geholpen om in mijn eigen kracht te komen. Dus in antwoord op je vraag zou ik wellicht het beste kunnen noemen: radicaal zelfonderzoek. En geen enkel gevoel ontkennen.
Wat zou je anderen aanraden als ze in een crisis terecht komen?
Ik weet alleen dat het in mijn eigen leven helpt om me voortdurend te realiseren dat er twee systemen, twee velden van bewustzijn, actief zijn. Het bewustzijn van het lichaam, de persoonlijkheid, het intellect en anderzijds het bewustzijn van het scheppend vermogen, het deel in mij en jou dat onlosmakelijk is verbonden met de bron. Het is voor mij de kunst om de persoonlijkheid te integreren in dat bewustzijn van liefde en kracht. Het helpt mij om mezelf daaraan te herinneren.
Angst herinnert mij vaak aan het lichaam, het eindeloze bewustzijn herinnert me er telkens aan wie ik echt ben, en dat er niets is dat mij waarlijk kwaad kan doen. Mijn werkelijke zijn kan geen verlies, ontbering of pijn lijden. Mijn lichaam wel. Het helpt mij om me bewust te zijn en te worden van die twee velden van bewustzijn in mezelf. Eenmaal in een crisis terecht gekomen kan je dan beter bewust kiezen of je mee gaat in het verhaal van het ene of het andere veld van bewustzijn. In de realiteit van het lichamelijke bewustzijn ervaar je pijn en moeilijke gevoelens. Ik bied daarvoor steeds meer ruimte, steeds minder verweer ik mezelf tegen die gevoelens. Zo belangrijk om ze aan te
WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL