Wereldhuishoudkunde
Het is heel waarschijnlijk dat er vragen in je opkomen als: hoe kan ik dan in mijn levensonderhoud voorzien? Ik moet toch gewoon werken voor mijn geld? Nobele doelen brengen toch geen geld in het laatje? Dit is waar werk en zingeving elkaar weer gaan vinden en waar economie weer dienstbaar wordt aan mensen.
Het grootste geloof dat we moeten loslaten is economische groei als doel van ons mens zijn en van onze samenleving. Economie in zijn meest standaard definitie is: staatshuishoudkunde. Met andere woorden, de organisatie van het voorzien in de behoeften van mensen. De economie moet altijd dienstbaar zijn aan de mensen en de waarden van de mensen in een maatschappij. Als deze waarden veranderen, moet de economie ook veranderen.
We spreken op dit moment van een wereldeconomie: wereld-huishoudkunde. De VN doelen zou je kunnen zien als het voorzien in de behoeften van de mens op wereldniveau. De economie moet hier een afspiegeling van zijn. Dat is nu niet het geval. De economie, zoals die er nu uit ziet, is een enorme uit de hand gelopen uitingsvorm van een beperkte bewustzijnsvorm en is meer een bedreiging voor ons als mensen dan dat het dienstbaar is en in onze werkelijke behoeften voorziet.
We zijn een dienstbare slaaf geworden van de economie en dat gaat veranderen als wij ons denken veranderen.
Als we ons primair richten op de behoeften van de mens in de vorm van de duurzame ontwikkelingsdoelen, dan zal de economie mee veranderen.
Dit kan betekenen dat we op andere manieren in onze levensbehoeften gaan voorzien, dat we geldstromen en banken anders gaan inzetten, misschien kunnen we wel een heel nieuw economisch systeem bedenken dat werkt voor ons allemaal.
Een van de dingen die hierbij een belangrijke rol kan spelen is het inzetten van een onvoorwaardelijk basisinkomen. Canada, Finland en ook een aantal Nederlandse steden zijn hier al mee aan het experimenteren en tot nu toe zijn de uitkomsten positief! Ik denk dat een basisinkomen veel energie vrij maakt voor mensen om zich vol in te kunnen zetten voor onze werelddoelen.
En zo zijn er nog veel meer nieuwe tendensen die in het kader van dit nieuwe wereldperspectief ineens heel logisch zijn. Dat is de kracht van een groter perspectief: iets wat voorheen onmogelijk leek, wordt nu ineens heel logisch. Gaan we in 2030 zeggen dat onze overheden te weinig hebben gedaan aan de Duurzame Ontwikkelingsdoelen? Of gaan we wereldwijd vieren hoeveel we samen bereikt hebben in 15 jaar!
"We zijn een dienstbare slaaf geworden van de economie en dat gaat veranderen als wij ons denken veranderen".
Tekst: Judith Minnema