Wat ik schets is een simpel utopisch beeld. Maar soms moet je hele complexe dingen simpel maken om te beseffen dat iets mogelijk is, om vervolgens met die visie en positieve kracht de volledige complexiteit ervan aan te gaan. Doe je dit niet, dan verzand je in de complexiteit voordat je de visie en kracht hebt gevonden om effectief aan het werk te gaan.
Dit is wat de VN al voor ons hebben gedaan. 196 lidstaten hebben dit plan ondertekend. Dat betekent dat ze wensen en geloven dat het mogelijk is. Dat is een krachtige intentie op wereldniveau, een niet te onderschatten kracht die ons hoe dan ook in beweging gaat zetten. Het impliceert ook een wereldwijd perspectief van menselijke ontwikkeling.
Om dit masterplan tot een succes te maken, moet er bij de lidstaten, partners, ambassadeurs en stakeholders tenminste een idee zijn dat het mogelijk is te transformeren als mens, dat het mogelijk is om betere omstandigheden te creëren en een wereld die werkt voor ons allemaal.
Hier treedt de complexiteit in: die betere omstandigheden zijn niet voor iedereen gelijk. Voor de een betekent dat het herstel van de natuurlijke leefomgeving, voor de ander betekent dit het groeien naar economische zelfstandigheid, voor weer een ander betekent het zich openen voor een vrijere uitingsvorm van religie en spiritualiteit en voor nog weer een ander betekent het ruimte maken voor nog meer complexiteit en hier leiderschap in nemen.
Dit is de wereldwijde uitdaging van deze tijd, dit is waar ik in geloof. Met alle menselijke capaciteiten die tot onze beschikking staan, kunnen we dit. Het is een vrije val die nieuw leiderschap vraagt, pionierend leiderschap, mensen die bereid zijn zichzelf steeds weer opnieuw uit te vinden en die zelf als brug kunnen functioneren tussen alle verschillende belangen, culturen en niveaus van ontwikkeling.
Ieder land zal ook een eigen aanpak hebben, ondersteund door en in samenwerking met de ander landen. Dit is niet het enige: steeds meer mensen zullen zich ongebonden voelen aan hun landsgrenzen en zich, vanuit het besef van verregaande onderlinge verbondenheid en het verlangen om dit te internaliseren, wereldwijd inzetten voor het waarmaken van de doelen. Mensen gaan zich op een nieuwe manier organiseren, een manier die niet meer gedomineerd wordt door officiële instanties zoals landsoverheden en zelfs niet de VN. We gaan ons organiseren rond werkgebieden en het samen realiseren van het beste resultaat voor ons allemaal.
Daarbij zetten we alle aanwezige capaciteiten in die nodig zijn en zorgen we dat slapende capaciteiten wakker worden om nog meer mogelijk te maken. We kunnen ontzettend veel van elkaar leren in dit proces en dit gezamenlijke leren creëert een nieuwe manier van samen leven en samen werken.
Het vraagt van iedere betrokkene de bereidheid om te luisteren, te leren, nieuwe perspectieven in te nemen en vertrouwen te hebben in zichzelf, in de mensheid en in het leven.
Tekst: Judith Minnema