32 |
getirmişlerdi . Böylelikle fotoğrafçıların işleri yavaş yavaş kolaylaşmaya başlamıştı . Ve ilk nebula fotoğrafları bu dönemde ortaya çıkmaya başladı . Henry Draper , bu yeni “ Dry Plate ” metodunu kullanmış , 51 dakika gökyüzünü pozlamaya almış ve Orion Nebulası olmak üzere , ilk kez bir nebulanın fotoğrafını çekmişti . Ancak o dönemde , yavaş yavaş herkes bir şeyin farkında olmaya başladı : özellikle nebulalarda , pozlama süresi ne kadar uzun olursa , fotoğraf o kadar net , o kadar detaylı olur ; bir o kadar da gözle görülemeyecek olan şeyleri gösterir . İşte bu sebepten dolayı , sadece birkaç sene sonra Andrew Ainslie Common aynı nebulanın fotoğrafını çekmiş , ancak dakika sayısını 60 ’ a çıkartarak bambaşka bir fotoğraf elde etmiştir . Burada küçük bir detay var : bu sefer teleskop üniversiteler tarafından verilmemiştir . Common , Londra ’ da evinin arka bahçesinde teleskobu kendi başına inşa etmiştir – bence bu başlı başına inanılmaz bir hikaye . Common ile birlikte ilk kez , gözle görülemeyecek kadar soluk yıldızlar fotoğraflanmıştır . XX . yüzyılın ortalarına gelindiğinde , artık fotoğrafçılıktaki gelişimler hızlı bir şekilde artmış , “ Hale ” teleskobu gibi 5 metrelik teleskopların kurulması ile birlikte fotoğrafçılar astrofotografinin limitlerini zorlamaya başlamıştı . Işığa duyarlı yüzeye sahip olan CCD-algılayıcıların üretimi ile beraber fotoğraf plakaları , artık yerlerini elektronik resimlere bırakmıştır .
Gelelim günümüze . Evet , bahsettiğim gibi eskiden gökcisimlerini fotoğraflamak büyük bir beceri , profesyonellik ve zaman gerektiren bir şeydi . Teknik açıdan da epey bir bilgiye sahip olmanız gerekiyordu . Ancak günümüzde işler hiç bu kadar zor değil . Hatta ve hatta , artık amatör astrofotoğrafçılık diye bir hobi var . Bunun için özel kurslara bile kayıt olabiliyorsunuz , gezilere çıkıyorsunuz ve dağlarda , tepelerde bol bol fotoğraf çekebiliyorsunuz . Çoğu fotoğrafçı ve astronot , elbet hayatlarının bir döneminde amatör astrofotografi ile karşılaşmıştır . Bugün , en basit film kameraları ve dijital kameralar ile geceleri karanlık gökyüzünün fotoğrafını çekebiliyorsunuz . Ben çok iyi hatırlıyorum mesela ilk denemelerimi . Eskiden herkeste olan Sony dijital kameram vardı ,
|
Pozlamaların süresi , neyi fotoğraflamak istediğinize bağlı olarak 10 dakika ile 1-2 saat arasında değişebiliyor .
sürekli geceleri Ay ’ ı ve yıldızları çekerdim ama asla istediğim gibi çıkmazdı , ayı her zaman titrek çeker , sadece pikselden oluşan bir fotoğraf elde ederim . Belki bir yardımı dokunur diye flaşı açıp çekerdim bu sefer , ama gözümle gördüğüm o muhteşem manzara yerine bambaşka , bembeyaz bir fotoğraf ortaya çıkardı . Sonra anladım ki aslında kameraya ışığın girmesine izin vermek için uzun pozlamalar yapmam gerekiyormuş ... Sonrasında kendime yarı profesyonel bir kamera almıştım , objektifi sabitti ancak “ x30 Zoom ” vardı . Bir gün gene Ay ’ ı çekmeye çalıştığımda yakınlığını en sona getirdim ve kamera , tahmin edemeyeceğim kadar net ve detaylı bir şekilde Ay ’ ın yüzeyini çekmeyi başarmıştı . O gün bugündür sürekli uzayın fotoğraflarını çekmeye çalışıyorum .
|
Ancak biraz da profesyonel fotoğraflar elde etmek istiyorsanız , en azından bir |
tripot içeren bir ekipman ile çekim yapmanızı tavsiye ederim . Neden mi ? Çünkü pozlamaların süresi , neyi fotoğraflamak istediğinize bağlı olarak 10 dakika ile 1-2 saat arasında değişebiliyor . Özellikle CCD-algılayıcının ve DSLR-kameranın ortaya çıkması ile berbarer , film kameralarla elde edemediğimiz fotoğraflar elde etmeye başladık . Algılayıcı filmden daha duyarlı olduğu için , pozlama süreleri daha kısa , ancak ışık alımı daha fazla olmaya başladı . Bildiğiniz üzere de artık karanlık oda eskisi kadar kullanılmıyor , artık fotoğrafları basımını yapmak çok daha kolaylaştı . Basımı da geçtim , artık Photoshop gibi uygulamalar üzerinde fotoğrafın ışık ve renk ayarlarını çok kolaylıkla değiştirebiliyorsunuz .
Yani artık yok “ Çok zor ”, yok “ Işık yetmiyor ” gibi bahaneleri sarf etmeyin bence . Eğer amatör uzay fotoğrafçılığı dünyasına , daha şık bir söylemle “ amatör astrofotografi ” dünyasına girmek isterseniz , sandığınızdan çok daha kolay olacak , ama çok daha fazla keyif alacaksınız . Bütün o yıldızlar , nebulalar , Kuzey Işıkları , meteorlar ... Hem inanılmaz bir deneyim yaşamış olursunuz , hem de elinizde gurur duyduğunuz bir fotoğraf olur . Ayrıca söylediğim gibi , yüz parçalık bir ekipmana da ihtiyacınız yok . Tek gereken şeyler bir kamera , bir de uzun pozlamalar yapacaksanız küçük bir tripot . Hani haberlerde görüyoruz ya , “ 200 yılda bir görülen meteor yağmuru ”, “ Bu gece Mars ’ ın Dünya ’ ya en yakın halini göreceksiniz ” ya da “ Şubat ’ ta yıldız yağmuru olacak ” diye , imkanınız varsa bunları evinizin camından şekilden şekile girerek sadece iki dakika izlemeyin , vazgeçmeyin ; alın elinize telefonunuzu veya kameranızı , çıkın dışarı , astrofotografi dünyasına adımınızı atın . P
KAYNAK
https :// en . wikipedia . org
https :// onedio . com
https :// astronomi . istanbul . edu . tr
https :// nbeyin . com . tr
|