Ö Öykü
Eylemsizlik
Safa Pektaş
[email protected]
IV
Mahzun olma, biraz da yenilmek için buradayız.
Mesafelerin Melodisi
Garip bir hüzündü her şey. Garip olan,
hüzünlü olan, tek olan, var olan ney-
di şimdi? Bu cümleyle başlıyorum, bu
cümle bana ne anlatıyordu; sana ne an-
latacaktı. Garibi cümleden çıkarınca, bir
hüzündü her şey, oluyor işte. Okurun
zihninde cümle ne uyandıracak, hangi
sahneyi canlandıracaktı? Tek başına bir
cümle insan anatomisi olmaya yetiyor-
du. “Bir” kelimesi cümleden çıkınca, hü-
zündü her şey, daha sakin ve alımlı bir
anlayışla zihnin duvarlarına çarpıyor. Bir
tane daha çıkartacağız, çıkarttıkça tek
bir kelime kaç anlam taşıyabilir onu öğ-
reneceğiz. Kılcal damarlarına ayırana ka-
64
Mektupları
İlham
aldığım
koskocaman
bir evren
var.
dar yani zihnin duvarlarında durmadan
seken ritimleri bulana kadar parçalayıp,
eksilteceğiz. Korkum şu, işin sonunda
kelimenin içinde barınan o anlamı sen
de benim gibi algılarsan biricikliği kay-
bolur.
Sevgili Kardeşim,
“Her şey” bizim bildiklerimizle uzun
uzun sustuğumuz anlamları köşeye sı-
kıştırıyor. Geriye o kalıyor. Eğer “hüzün-
dü” den sonra virgül koysaydık es verme
ihtiyacımız olurdu. Her şey hüzün ol-
mazdı. Garip bir hüzündü dediğimizde
asıl olan avuçlarımızda kayıp gidecek-
ti. Bir hüzündü, paragrafının desteğine