+
Samuel
Beckett
Skena e mbuluar nga erëësira veç gojës,
pak lartë në të djathtë audienca, afërsisht 8 hapa më lart se skena, e ndriçuar
me kujdes nga gjujtë e poshtë. Pjesa e
mbetur e fytyrës mbuluar nga hija. Mikrofon i padukshëm.
Auditori, pak më e zbritur se niveli i
skenës, me audiencën në të majtë, një
imazh i gjatë duke ndejtur në këmbë,
seksi i papërcaktuar, mbuluar nga koka
te këmbët me një fustanellë të gjatë, me
kapuç, shumë pak e ndiçuar, duke ndenjur në podium afërsisht katër këmbë
më sipër, me të vetmin qëllim për qasur
diagonalisht përgjatë gjithë skënës me
GOJëN, vdekur e prap fort i mendueshëm
e veç për katër momente kur u diktua
kështu. Sakaq, ndërkohë që shtëpisë nis
e shuhet nga drita zëri i GOJëS dëgjohet
me krijim intensiteti nga prapa perdes.
10 sekonda. Me ngritj en e siparit nis
parafrazimi i të gjithës siç kërkohet prej
atij që do të drejtojë fjalën publikut, i
cili tashmë ka vendosur vëmëndjen në
shfaqe: