Pak ka mbet për me u tregu.
Pauzë. Trokitje.
ohio impromptu
Në një përpjekje të fundit [më të fundit] për të siguruar qetësinë ai u zhvendos
prej |(shtëpisë) ku ata kishin [jetuar] qënë për aq gjatë [vetëm bashkë] bashkë të vetmuar në një dhomë të mobiluar në stolat e tjerë [atë të drejtët]. Prej
të vetmes dritareje që ish ai mund të shihte në drejtim të rrymës extreme të
Ishullit të Mjelmave [ku të ritë ai kish marrë kohë për ëndërrime] vrarë mendjen
[ëndërrimet e gjërave që do të vinin me kohën].
Pauzë.
(D) Dëgjuesit and (L) Lexonjësi
Qetësia për të cilën ai shpresoji që do të rridhte nga e panjohura. Dhomë e
panjohur. Skenë e panjohur. Atje jashtë ku asgjë nuk ndahet kurrë. Atëherë
kur asgjë nuk do ndahej kurrë. Prej kësaj premise ai kish shpresuar për disa
masa ngëshëllimi të cilat do të vinin me kohë.
Sa më të ngjashëm të jetë e mundur.
Pauzë
Drita në tavolinën të mesit së skenës. Pjesa e
mbetur e skenës mbetet errësirë.
Ditë pas dite do mund të shihej teksa paketonte ishullin. Orë pas ore. Nën
atë pallton e tij të gjatë pavarësisht motit dhe botës së vjetër të rreth rrotullimit treçerekësh kapelës latine. Në majë ai gjithnjë do të pushonte që të jetuar rrjedhën e zbrapsur. Si në valë gazmore dy krahët e tij bashkëluajnë dhe
luajnë të sëbashku. Pastaj kthehet dhe hapat e tij ripërshkohen ngadalë.
Tavolinë e rrafshët drruri, e zëmë 8’ x 4’.
Dy karrige drruri pa krahë.
D i ulur në tavolinë përballë krahut me distancën
më të gjatë.
Audiencë në të djathtë. Kokën e përkulur që
mbështetet në dorën e djathtë. Fytyra e fshehur.
Dora e majtë në tavolinë. Pallto e gjatë dhe e
zezë. Flokë të gjatë dhe të bardhë.
L ulur në tavolinë me profil të krahut me distancë më të gjatë. Audiencë në të djathtë. Kokën e
përkulur që mbështetet në dorën e djathtë. Dora
e majtë në tavolinë. Libri në tavolinë i hapur para
tij në faqet e fundit. Pallto e gjatë dhe e zezë.
Flokë të gjatë dhe të bardhë.
Kapelë e zezë me rreth të gjërë në qëndër të tavolinës.
Pamja sa vjen e bëhet më e qartë.
Pauzë.
Në ëndrrat e tij –
Trokitje.
Pastaj kthehet dhe hapat e tij ripërshkohen ngadalë.
Pauzë. Trokitje.
Në ëndrrat e tij ish paralajmëruar përkundër këtij ndryshimi.
Kish parë atë fytyrë të dashur dhe dëgjuar fjalët e pathëna, qëndronim aty ku
kishim qënë kaq gjatë vetëm sëbashku, hija ime do të ngushëllojë.
Pauzë.
A nuk mundej ai –
Trokitje.
10 sekonda.
Kish parë atë fytyrë të dashur dhe dëgjuar fjalët e pathëna, qëndronim aty ku
kishim qënë kaq gjatë vetëm sëbashku, hija ime do të ngushëllojë.
L kthen faqen.
Pauzë. Trokitje.
Pauzë.
Pak ka mbet me u tregu. Në një –
A nuk mundej të kthehej mbrapa ai tani? Vetëdijësuar për gabimet e tij dhe
të kthehej aty ku ata kishin qënë aq gjatë vetëm sëbashku. Duke ndarë kaq
shumë vetëm sëbashku. Jo. Ajo që ai kishte bërë vetëm nuk mund të shbëhej.
Asgjë të cilën ai kishte bërë vetëm nuk mund kurrë të shbëhej. Nga ai i vetëm.
D troket me dorën e majtë në tavolinë.
Pauzë.
L lexon:
Në këtë ekstremitet terri i tij I vjetër ndaj natës shtrihu mbërthimin në të përsëri. Pas kaq kohësh një e shkarë të këtillë thua sikur kurrsen të mos kish qënë