Pa F
ok
u
Çmim
i
s
Poezia “Letra” fitoi çmimin e parë në konkursin
letrar: Sefer Selimi - Pallati i Kulturës, Gostivar
(E Diell, Shkurt 16, 2014). Atdhetarja, studentja
& poetja jonë nga Tetova: Ermira Selami.
i le
tërsisë
Gjatë viteve të kaluara në Paris 1969-1971 Odisea Eliti krijoi “Monogrami”-in një nga poezitë erotike më të
pëlqyera dhe të lexuara jo vetëm të literaturës neogreke por edhe më gjerë duke përqafuar gjithë letërsitë
botërore. Vargjet e poezisë “Monogrami” janë të mbrujtura me emocione të forta, qarje, ankime dhe lutje saqë
vetë lexuesi mesmerizohet dhe përhumb në luginën e
shkarkimeve emocionale të poetit. Kjo poezi e përkthyer
është unike dhe ju siguroj se leximi i saj do jetë një kujtim i këndshëm letrar. Lexim të mbarë.
LETRA
Pa Fokus
Andi Thomaj
Odiseas Elytis
Do marr letra udhë, si shpend
në zjarr kalitur,
letë
në letër është sekreti im!
E skëterrshme e imja e panjollosura bardhësi.
Aty rrëfehet bota e shpirtit të padukur
mes shtresave të pafundme
të këpus petale lulesh dhe përgjumësh
kam fuqinë të fryj e të të çoj
përmes kalimeve dritëhënore
dhe në tunelet e fshehta të detit
pemë të hipnotizuara merimangash veshur
me argjend.
Dëgjuar të kanë dallgët,
si përkëdhel, si puth,
si pëshpërit atë “çfarë”, atë “eh”
Monogrami
mbi petalet e tua do të
përkëdhel me dashuri
tënde të vogël
rrotull qafës te grykëderdhja e përroit
përherë ne ishim drita dhe hija.
Gjithmonë do mbaj zi – më
dëgjon? –për ty,
vetëm, në Parajsë.
Përherë ti ylli dhe unë përherë errësira lundruese
përherë ti limani dhe unë feneri në të djathtë,
I.
skela e qullur dhe shndritja mbi lopatat.
Mbaj zi diellin dhe mbaj zi vitet
që do vijnë
Lart te shtëpia me oborrin me hardhi kacavjerrëse
e plagosur
pa ne dhe këndoj për të tjerat
që u tretën
trëndafilat e lidhur dhe uji që ftohet
kështjellën e ëndrrave ta shemb ...
nëse janë të vërteta.
aty rrëfehet brenga për të qenë
rsi
skllav për ty !
Me penë në dorë si pulëbardhë
në një shtegtim.
E kur dielli perëndon, djeg retë
e shpirtit përpara botës,
Ti, kanata paksa e hapur;unë, ajri që e hap
Trupa të biseduara dhe barkat
kërcisnin ëmbëlsisht
midis shkëmbinjve blu
kitarat ndizeshin e shuheshin
nën ujërat.
shfaqet hëna e kristaltë
Ato “më beso” dhe ato “mos”
e vjeshtës së ngadaltë,
njëra në ajër, një në muzikë.
nën muzgun e qetësisë
Ermira
duke të ëndërruar ty.
Selami
Do të shkruaj unë,
do të shkruaj gjaku im,
me dy flatra të forta
dhe një adresë të ndritur.
përherë ti statuja e gurtë dhe unë përherë hija
që rritet.
sepse të dua dhe të dua
përherë ti monedha dhe unë adhurimi.
Ku më s’kam asgjë tjetër
mes katër mureve, tavanin, dyshemenë
të bërtas prej teje dhe të më godasë zëri im
prej teje të marr erë dhe të egërsohen njerëzit
III.
Kështu flas për ty dhe për mua.
Sepse të dua dhe në dashuri
di të futem si dritëhëna
nga anekënd, për këmbën
sepse e paprovuara dhe nga tjetër vend e
sjellur
nuk e durojnë njerëzit dhe është herët, më
dëgjon?
Është akoma herët brenda kësaj bote dashuria
ime.