Flamuri i Arbërit ose siç njihej ndryshe (Fiamuri i Arbërit) ishte një revistë
shqiptare mujore që u botua në vitet 1883-1887 në shtetin Italian nga shkrimtari
Jeronim de Rada, një nga figurat më të spikatura të letërsisë dhe kulturës shqiptare të shekullit 19-të. Fillimisht revista u botua në gjuhën shqipe në një alfabet të
shpikur nga vetë de Rada bazuar në gjuhën latine, por më pas u botua dhe shpërnda edhe në version italisht. Problematikat dhe temat që trajtonte revista kishin të
bënin me letërsinë shqiptare, politikën, historinë dhe vlerat folklorike. Revista u
bë shumë shpejt e njohur gjerësisht tek shqiptarët që jetonin në Itali, në Shqipëri
dhe në vende të tjera ku shpërndahej por ajo ishte e censuruar në Perandorinë Osmane dhe në Mbretërinë e Greqisë. Në vitin e fundit të botimit të saj, Anton Santori publikoi për herë të parë në faqet e revistës pjesë nga vepra e famshme Emira.
Edhe pse revista u mbyll zyrtarisht në këtë vit, ajo u zëvendësua nga një revistë e
re e quajtur Arbri i Ri që botohet nga Zef Skiroi, i cili më vonë botoi edhe gazetën
Flamur i Shqipërisë.
“Krahu i shqiponjës” është revistë poli-
tike, kulturore, letrare dhe shoqërore, e
botuar për herë të parë në tetor të vitit
1974, në dy gjuhë, shqip e anglisht, si organ i Lidhjes Çame, në Çikago (Chicago) të
SHBA. Themeluesi, botuesi dhe drejtuesi
i saj ishte Bilal Xhaferri, poet, prozator
dhe public