7M
Çfarë më ka mësuar
mamaja!
Si një 18 vjeçare goxha e lidhur me familjen
do të thoja që ime ka ndikuar shumë në
formimin tim si qenie njerëzore. Në fund
Mamaja ime më ka mësuar detyrën e dedektivit shumë
të fundit është ajo që ka qenë me mua në
mirë sepse kur jam duke përdorur celularin ajo hedh
çdo hap të jetës time që nga fillimi e deri
vështrime pas shpinës sime.
më sot. Gjatë këtij rrugëtimi ajo ka qenë
një mësuese e mirë. Lërmëni t’ju rendis
Mamaja ime më ka mësuar si të mos i lendoj ndjenjat
më poshtë mësimet që ime më ka dhënë.
njerëzve sepse sa herë ajo thotë një shaka jo për të qeshur,
unë vë buzën në gaz për të mos u treguar e keqe.
Mamaja ime më ka mësuar se si të përdor
logjikën me shprehjen e saj të famshme
“sepse ashtu them unë” kur nuk më lë të
bëj diçka.
Mamaja ime më ka mësuar si të ndërpres gjërat që jam
duke bërë sepse sa herë unë jam e zënë duke folur në
telefon, për të është çasti i përshtatshëm për të kërkuar
ndihmën time.
Mamaja ime më ka mësuar ironinë, kur isha
e vogël dhe qaja se ndonjë nga tekat e mia
s’më plotësohej dhe më thoshte “Vazhdo të qash
dhe do të të jap një arsye te vërtetë për të qarë”.
Mamaja ime më ka mësuar si të zbuloj
njerëzit sepse sa herë jemi ne ndonjë
dyqan dhe nuk më sheh aty rrotull,
më thërret në emër a thua se jam
Mamaja ime më ka mësuar për artilerinë e rëndë kur sa herë
një 5 vjeçare.
futej në dhomën time të rrëmujshme thoshte “Këtu duket sikur
ka plasur bomba”.
Megjithëse ndonjeherë acaruese
dhe e bezdisshme, gjithmonë
Mamaja ime më ka mësuar që të pres, me shprehjen e saj të
ngelet e adhurueshme. Është
famshme “Prit sa të ikim në shtëpi”.
pikërisht ajo e cila më mbajti 9
Mamaja ime më ka mësuar që të rritem, sepse sa herë ulesha në
muaj në bark, ka duruar të qarat,
tavolinë dhe i bëja naze perimeve ajo përsëriste: “Nuk rritesh dot
nazet dhe tekat e mia dhe vazhdon
nëse nuk ha zarzavate!”
të më tolerojë. Megjithëse mund të
mos ia shpreh dashurinë që ndiej për
Mamaja ime më mësoi për zgjuarsinë sa herë thoshte “Kur të
të çdo ditë, ajo e di që e dua shumë,
bëhesh sa unë do e kuptosh”.
aq sa dashuria e një vajze për nënën e
Mamaja ime më ka mësuar për drejtësinë kur më thotë “Kur
saj mund të shkojë.
të kesh fëmijët e tu një ditë shpresoj të bëhen njësoj si ty
që ta kuptosh ç’do të thotë të të rrisesh ty” dhe këtë gjë
nuk e thotë në sensin e mirë.
si
Mamaja ime më ka mësuar dykuptimesinë e fjalëve
kur sa herë që vesh diçka që asaj nuk i pëlqen, me një
shikim sfidues më pyet “E veshur ashtu do dalësh?”
ar
Mamaja ime më ka mësuar si të parandaloj sëmundjet me një shprehje të vetme: “Vish një
kanatjere, përndryshe do ftohesh.”
Altea Sulaj
në klasën e saj. Ishte një vit i gjatë ku duhet të mësoja mos t’i
thërrisja mami, të mësoja dyfishin e të tjerëve, të pyetesha e
të më bërtiste për gabimin më të vogël etj etj, deri sa ra rehat
vitin tjetër që ndërroi klasë. Tani, disa këtë gjë mund ta quajnë
budallallëk e të tjerë etike pune, po kush jemi ne për të gjykuar
vendimet e njerëzve?
“është vetëm për ata që besojnë
tek bukuria e të qënit mësues!”
Dt. 22/02/2014
Edhe tani kur shkoj e vizitoj tek vendi i punës(gjë që ndodh
shumë rrallë) njësoj si atëherë, e gjej me ndonjë fëmijë në
krahë, me disa të tjerë që i sulen për përqafimin e rradhës, e të
tjerë që i çojnë dedikime të vizatuara. Mund të betohesh, po
të mos e dish profesionin e saj, se femija që ka në krahë është i
saji, - me aq dashuri e përkushtim e shikon.
Gjithmonë kam pyetur vetën, përse mua smë ka bërë asnjë
mësuese të ndihem më ashtu? Të ndjej atë pasionin e saj për
profesionin, të më zgjohet dëshira për të mësuar(ndoshta
edhe lëndë që smë pëlqejnë). Unë dashuroj të mësuarit, jo të
studiuarit(atë e urrejë, ose jam thjesht dembele). Në çdo lëndë,
përveç dëshirës apo pasionit që ke për të, ai që të mëson është
element kyç i ecurisë tënde. Unë se kisha menduar kurrë që do
dashuroja Kiminë e do urreja Matematikën! Po ja që ndodhi!
E njëjta situatë u përsërit dhe në fakultet. Dy nga mikeshat e
mia, pedagoge, dukeshin aq të dhëna pas asaj që bënin, flisnin
me aq pasion e dashuri për fakultetin sa edhe unë u nisa me
qef e deshirë për atje, por si gjithmonë realiteti më dha një
shuplakë të fortë fytyrës.
Ndonjëherë të duket sikur rreth teje ke/zgjedh të njëjtën tipologji njerëzish dhe gjërat bëhen pak të mërzitshme. Ke nevojë për pak dinamizëm… Herë pas here kaloj në atë gjendjen
“Kam nevojë të njoh njerëz të rinj”. E kush nuk ka kaluar këtë
gjendje të paktën një herë në jetën e tij.
E gjithë kjo eksperienca ime e vogël më bën të mendoj ç’po i
ndodh këtij vendi? Jam rritur me bindjen se gjithçka në jetën e
dikujt është derivate e arsimit apo edukimit të marrë më parë
prej tij, ashtu siç dhe gjithçka në një shoqëri është derivate i po
të njëjtës gjëje.
Teksa isha zhytur në të tilla mendime, mu duk i habitshëm
fakti se me sa mësues kisha patur unë të bëja gjatë jetës sime.
A nuk një budallallëk ta konstatosh këtë gjë me habi? Njerëzit
të paktën 12 vjet të jetës së tyre(duke ju referuar 8 vjeçares së
detyruar) kanë të bëjnë me dhjetra mësues, mesatarisht 5 orë
në ditë, 5 ditë të javës, 9 muaj.
Ndërkohë i gjithë sistemi ynë
arsimor është një lëmësh. Që
në ciklet më të ulta nxënësit
mësohen me mbingarkesë,
fëmijët rriten me frymën se
më shumë rëndësi ka një
copë karton sesa njohuritë e
marra gjatë proçesit, apo se
është turp që të marresh një
profesion që është i ndryshem nga avokati apo menaxheri, megjithëse t’i mund të
kesh pasion kuzhinën apo
gdhendjen në drru, dhe në
rastet kur je “kokëbosh”, apo
thjesht nuk i kupton ato dreq
librash, çdokush në familje
e fare e fis do sa