11
Altijd heb ik het gevoel gehad dat mijn ‘ thuiskomst ’ perfect zou zijn . Jaren twijfelde ik als ik bij een reisbureau stond , maar steeds was er iets wat me weerhield om die ticket naar Afrika te boeken . En met dat ene telefoontje valt alles op z ’ n plaats , weet ik dat m ’ n wachten beloond wordt . Ik ga een geweldig avontuur meemaken : safari ’ s , leeuwen , olifanten en giraffen zien , mensen ontmoeten die de hele dag tussen de wilde dieren leven , in de stoom van de Victoria watervallen staan , kanoën tussen de nijlpaarden . Alles .
Beschermengel Ik verkeer in een staat van permanente , koortsachtige opwinding . Inpakken . Hoe doe je dat als je als journalist maar 10 kilo bagage mee mag nemen omdat de fotograaf en ik ons als echte razende reporters in piepkleine vliegtuigen door de bush gaan verplaatsen . Verrekijker – check , batterijen – check , pet tegen de brandende zon , ja . Malariapillen – ‘ tuurlijk , alle prikken gehaald ’ – ja , resultaat zere bilpartij . Tube wasmiddel , zodat ik mijn T-shirt regelmatig kan verversen . Lusaka International Airport geeft ons niet de indruk van een levendige , internationale luchthaven . Er zijn een paar
souvenirwinkeltjes , een wat morsig restaurant en een lege vertrekhal voor binnenlandse vluchten . Ik ben in Afrika . Dit moet een geluksmoment zijn . Een gehaaste , in zomers uniform gestoken piloot komt met uitgestoken hand op ons af . ‘ Hi , I am Andrew , I ’ ll be the pilot during your trip .’ Wow , een eigen piloot . Ik kan als we over de startbaan lopen een huppeltje nog maar net onderdrukken . Cool blijven , ik ben tenslotte op een belangrijke missie . Een reisjournalist kijkt nergens van op . Zelfs niet van een eigen piloot en vliegtuig . Toch ? Het vliegtuig gaat niet hoger dan ongeveer 2100 meter . Onder ons zien we de schaduw als een vogel meevliegen . Andrew noemt het zijn beschermengel . ‘ Als ik mijn “ guardian angel ” onder me zie , weet ik dat ik nog in de lucht zit ,’ meldt hij met veel gevoel voor understatement . Ik noteer dit als eerste typisch Afrikaanse gebruik dat ik op mijn reis tegenkom . Onder me zie ik een eindeloos rood landschap . In de brede rivier die we volgen , drijven grijze eilandjes . ‘ Nijlpaarden ’, zegt de fotograaf . ‘ Agressieve krengen . Die moet je in het donker niet tegenkomen want ze lopen dwars over je heen . Heb je wel eens goed naar die tanden gekeken ? Een kano bijten ze zo doormidden als je toevallig in de weg vaart .’ »