Twee engelen in Afrika
De Twentse tweelingzusters Marjan en Irene Tieberink waren in 1998 te gast in het
televisieprogramma Villa Felderhof. Hun verhaal over hun werk voor de allerarmsten in landen als Burundi
en Zimbabwe maakte heel wat los bij de kijkers. Stichting Karibu werd een jaar later opgericht.
Nu, twintig jaar verder, zit Rik Felderhof aan tafel bij Marjan Tieberink.
Geen moment heb ik geaarzeld toen ik werd gevraagd om mijn
naam als ambassadeur te verbinden aan de Stichting Karibu, die
door Marjan en Irene een jaar na de uitzending van Villa Felderhof
is opgericht. Karibu betekent in het Swahili ‘welkom’. En dat is in
meerdere opzichten een goed gekozen naam. Onder de bezielende
leiding van Marjan en Irene werd prachtig en zinvol werk verricht
in Rwanda, en nu door Marjan in Tanzania. Ernstig zieken, de
allerarmsten, verschoppelingen en vooral kinderen worden
opgevangen, verzorgd en geholpen. Met hart en ziel wordt hulp
verleend. Volkomen onbaatzuchtig gaf de tweeling alles wat ze te
bieden had. En dat was veel, heel veel. En toen sloeg het noodlot
toe bij deze twee vrouwen die inmiddels dierbare vriendinnen
zijn geworden. Irene werd ziek en overleed. Na de dood van haar
zus wordt Marjan overspoeld door een diepe rouw en is ze niet
in staat om nog leiding te geven aan Karibu. Maar inmiddels is
‘Mama Marjan’, een eretitel, die ze met haar grote hart en een stug
Twents doorzettingsvermogen meer dan verdient, weer naar Afrika
getrokken om de hulpverlening voort te zetten.
‘Ik voel me geroepen door God. Hij heeft mij deze taak toebedeeld.’
Ze kijkt me trots aan. ‘Dat is een voorrecht, maar ook een zware
taak. Ik ben er dagelijks mee bezig, mijn dagen, nee, mijn leven is
gevuld met de zorg voor een ander, voor hen die aan de onderkant
van de samenleving bungelen. Mensen naar wie nauwelijks wordt
omgekeken, die hulp nodig hebben en die hand wil ik ze reiken,
met Gods zegen.’
Speelt het geloof een grote rol in je leven?
‘Jazeker! Het geloof is de basis van mijn bestaan. Gods liefde geeft
me een visie in het leven en niet alleen visie, maar ook perspectief,
een doel. Dat doel is niet alleen maar mijn werk, het behelst mijn
hele bestaan. Mijn werk is daarvan een onderdeel. Je bestaan is
alles … Maar het geloof geeft me ook visie op mijn leven na de
dood. Ik ervaar mijn werk als een roeping van God. Ik vind het ook
fijn, dat Hij meekijkt. Wanneer iets opeens lukt, dan dank ik Hem
daar ook voor; dan zeg ik even in mezelf: “Merci Seigneur!”.’
Marjan en haar zus Irene trokken als heilssoldaten de wereld over »
Tekst: Rik Felderhof Foto’s: privébezit