76
Een home stay vakantie is niet alleen een unieke en ook leerzame
belevenis, het heeft ook een sociaaleconomisch aspect. Als gast
ervaar je namelijk het leven op het platteland in al zijn facetten en
tegelijkertijd komen de opbrengsten van je verblijf deels ten goede
aan de lokale bevolking. Tijdens een home stay vakantie slaap je
in een hut, was je je buiten in een teil, eet je maïspap als ontbijt,
help je tijdens de oogstperiode mee op het land en bezoek je de
plaatselijke school. En dat is gewoon hartstikke leuk. eSwatini biedt
dit soort home stay vakanties aan op locaties als Shewula Mountain
Camp, Myxo’s village en Umphakatsi.
Platteland
Vanuit Manzini zakken we af naar het zuiden van het land en
gaat de verharde weg al snel over in zandwegen. Een aantal
van die wegen is van niet al te beste kwaliteit, dus rustig rijden
is nogal aan te bevelen. Maar daardoor krijgen we wel alle tijd
om te acclimatiseren op het Swati platteland. Koeien op de
weg bijvoorbeeld, zijn meer regel dan uitzondering. Dat belooft
nog wat denken we, steeds dieper het dunbevolkte platteland
binnentrekkend, totdat op een gegeven moment de weg echt
bar en boos wordt en ook de navigatie het niet meer weet. Het
dorpshoofd van Myxo’s village had dit al voorzien, en heeft ons dan
ook van tevoren geadviseerd om gewoon aan de lokale bevolking
de weg naar het dorp te vragen. ‘Iedereen kent me hier, dus dat
komt wel goed.’ Dat advies blijkt inderdaad te werken, want de
eerste de beste Swati die we voorzichtig vragen of hij Myxo’s
village kent, toont een brede glimlach. “Tuurlijk, rij maar achter me
aan, dan breng ik jullie even.’
Traditioneel dorp
Dat even wordt een uur over een bonkige rode zandweg, maar dan
bereiken we in de middag toch echt Myxo’s village. Dorpshoofd
Bo staat ons daar al op te wachten. ‘Welkom in ons dorp’, zegt
hij op het erf tussen de verzameling hutten die het Swati dorp
vormen. De hut waar we overnachten is een traditionele beehive
(bijenkorf) waarvoor je bijna op je knieën moet om naar binnen te
kunnen. Helemaal authentiek ingericht is ons verblijf voor twee
nachten trouwens niet, want Bo heeft er voor ons twee matrassen
neergelegd. ‘Zelf slaap ik op een matje, maar dat doen we voor
gasten niet. Dat is iets te veel van het goede’, lacht hij. Na ons
geïnstalleerd te hebben, gaan we met Bo de omgeving verkennen
waar we de komende dagen vertoeven. Schijnbaar achteloos
uitgestrooid over de flanken van de groene bergen zie we overal
kleine boerenerven met hutten, loslopende koeien, schoolkinderen
die in uniform naar school lopen, vrouwen met bepakking op het
hoofd, af en toe een tractor, maïsvelden en zandweggetjes. Dit
is het Swati platteland op z’n best. Daarnaast ontdekken we een
school, een kerk in aanbouw en een winkeltje met een extreem
klein assortiment. ‘Voor je boodschappen moet je naar beneden de
berg af’, legt Bo uit. ‘Dat doe je alleen als het echt moet’.
Na van de prachtige zonsondergang in dit wondermooie landschap
te hebben genoten, zoeken we onze hut op. Hier geen elektriciteit,
een boxspring of een comfortabele badkamer, laat staan wifi. Wel
echte duisternis en rust.
Boerenfamilie
De volgende ochtend staat een bezoek gepland aan een boeren-
familie vlakbij, maar niet nadat Bo en zijn assistent een ontbijt met
maïspap (basisvoedsel in eSwatini) hebben klaargemaakt. Gewoon
op een houtvuur in een pot. Met een beetje jam erdoor smaakt »