Tarzan in Tanzania
Vanuit zijn huis op de heuvels in Tanzania beleefde Rik Felderhof talloze avonturen en had
hij bijzondere ontmoetingen. Die met Tony Fitzjohn staat in zijn geheugen gegrift.
Tony Fitzjohn is een avonturier pur sang. Zonder angst loopt hij
tussen leeuwen, olifanten en neushoorns. Maar ook in de lucht
deinst hij nergens voor terug. Met zijn vliegtuigje scheert hij
over de savannes en maakt scherpe duikvluchten om stropers op
heterdaad te betrappen. In de film Walking with Lions speelde hij
een hoofdrol en Nederland leerde hem kennen als de macho in een
commercial van Suzuki. Met echtgenote Lucy en vier kinderen leeft
hij in een omgeving waar tijd en afstand geen rol spelen.
Met een klein vliegtuig reisden we naar het binnenland. De piloot
moest eerst even checken of er geen dieren op de airstrip liepen,
voordat hij kon landen. Een ontmoeting tussen een overstekende
olifant en een landend vliegtuig leidt doorgaans niet tot een prettig
eindresultaat. Fitzjohn stond ons op te wachten in de schaduw
van een paar bomen. Getaande kop met scherpe ogen, gespierde
bruinverbrande schouders en een licht ironische glimlach, die
hem zijn hele leven al vergezelt. Zijn handdruk voelde als een
bankschroef en ook de atletische manier waarop hij in de laadbak
van de Suzuki sprong had de allure van een Hercules. Hij leek
zijn leeftijd volledig te negeren. De grote afstanden binnen het
relatief onbekende Mkomazi game reserve waar hij woont en
werkt overbrugt Fitzjohn met zijn vliegtuigje. Een vliegbrevet
heeft hij nooit gehaald, een beetje meekijken over de schouder
van een piloot was voldoende om het zelf maar eens te proberen.
Als autodidact was hij gewend om zichzelf van alles aan te leren.
Metselen, wegen aanleggen, auto’s repareren en huizen bouwen.
Ook zijn eigen huis heeft hij ontworpen en zelf gebouwd; een
adelaarsnest met uitzicht over de savanne, het land van de Masai,
en daarachter de contouren van de Kilimanjaro.
We werden ondergebracht in een tent met een adembenemend
uitzicht. Achter de tent werd een vuurtje gestookt in een stenen
kachel, een primitieve boiler, die voor een warme douche moest
zorgen, in deze hitte niet de eerste levensbehoefte. Fitzjohn nam
me mee naar de waterbron. Opgetogen zei hij: ‘Kijk toch eens, het
water bubbelt als champagne omhoog. Na tien jaar hebben we
weer eigen water. We waren afhankelijk van de tankwagen die eens
in de veertien dagen water kwam brengen en nu hebben »
Tekst: Rik Felderhof Foto’s: Privébezit