80
Chief Sankale:
‘Ik dacht dat toeristen
niet konden lopen.
Alleen een bus in- en
uitstappen’
Door het eindeloze savannelandschap loopt een netwerk van
paden die alleen de Masai kennen. We vertrekken vanuit het Maji
Moto Eco Camp dan ook met Masai-gidsen. Over stenen, door
kuilen en stof zullen we in zeven dagen 500 kilometer afleggen
voor het goede doel: onderwijs voor weesmeisjes in Kenia, opgezet
door het Verkaart Development Team. Een van de Masai-gidsen
rijdt op een motor vooruit om olifanten te spotten, zodat de grijze
giganten en wij elkaar niet in de wielen rijden.
De grote schermen van acacia’s verheffen zich eenzaam in de
gelige vlakte, die begrensd wordt door bergketens. Gazellen
springen sierlijk rechts en links weg. Op korte afstand voor ons uit
bewegen zich stofwolken met daarin de contouren van kuddes.
De Masai herders, gehuld in een geruite rode omslagdoek en met
een stok in de nek hebben een nonchalante tred. Even verderop
staan een paar herders als reigers op één been, hun ene voet in de
knieholte van het andere been gevouwen. Lang kijken ze ons na.
Fietsende bezienswaardigheden
In het veld staan lage hutten, die ongemerkt opgaan in de savanne.
De doornstruiken om de erven zijn nauwelijks te onderscheiden
van struikgewas. We stappen af en gaan met de Masai-gidsen een
kraal in. Kinderen drommen samen en mannen, behangen met oor-
en halssieraden, vragen wie wij zijn. Blanken die fietsen? Blanken
zitten toch in jeeps, met gesloten ramen en hun hoofd uit het dak
om wilde dieren te spotten? Die komen toch om op safari te gaan?
Toeristen zijn lopende portemonnees. Deze blanken zullen toch
wel genoeg geld hebben om een auto te kopen? Waarom fietsen
ze dan? Toch laten ze ons vriendelijk een kijkje in een hut nemen,
die met koeienpoep waterdicht is gemaakt. Het zijn schuilplaatsen
zonder bestendigheid, die de vrouwen zonder touw of spijkers
opbouwen en wanneer nodig verhuizen. Binnen is het aardedonker:
slechts op twee plekken perst zich een lichtstraal door een gleuf
naar binnen, zodat we de plek waar de mensen ’s nachts hutjemutje
op huiden slapen kunnen zien, evenals de vuurplaats. Alles ruikt
naar melk, rook en vee. Het dagelijkse eten van de Masai bestaat
uit melk, bloed (rauw en gekookt) en vlees van vee en gazelles, die