88
Het Kruithuis
Een beetje geschiedenis
Stellenbosch was de tweede koloniale nederzetting in Zuid-Afrika
en begon als een boerengemeenschap. Gelukkig is er nog heel
veel intact uit de tijd van de Verenigde Oost-Indische Compagnie.
Zoals het historische Kruithuis. We lopen een vrij klein, 17e eeuws
gebouw in met een Kaaps-Hollandse architectuur, gekenmerkt
door de witte muren, symmetrische stijl en rijkversierde gevels.
Het museum is gevuld (wat anders met zo’n naam) met kanonnen
en wapens, die vroeger bedoeld waren voor de jacht en om dieren
af te schrikken. Op borden kun je meer lezen over de geschiedenis,
maar ik heb een gids die fungeert als wandelend geschiedenisboek.
Vervolgens wandelen we naar het Burgerhuis, gebouwd in 1797 in
dezelfde Kaaps-Hollandse stijl.
Eikestad
Eenmaal weer op straat, wijst Peter me op de vele eiken.
‘Stellenbosch kreeg door de vele eikenbomen de bijnaam Eikestad.
Allemaal uit de VOC-periode. Simon van der Stel importeerde ze,
maar ze groeien in het Zuid-Afrikaanse klimaat veel sneller dan
in Nederland. Het was een inschattingsfout: Van der Stel wilde er
wijnvaten van maken, maar daar was het hout ongeschikt voor
omdat het uitzet in de hitte.’
We stappen over een andere bijzonderheid. Geulen langs de
straten, waar het water van de Eerste Rivier doorheen stroomt en
staan voor een kunstwerk op het trottoir. Peter vertelt dat door
heel Stellenbosch beelden van verschillende kunstenaars te zien
zijn, wat het dorp een bijzondere sfeer geeft. De fascinerende
‘straatkunst’ is ook te koop. In Dorp Street treffen we de enige
overgebleven oude handelspost van Stellenbosch: Oom Samie Se
Winkel. Tegenwoordig is het een souvenirwinkel waar je van alles
kunt kopen, van zeepjes, speelgoed en kleding tot gedroogde vis,
boeken en kruiden.
Eerbetoon aan Nelson Mandela
We naderen het einde van de tour en de gids laat me nog een beeld
zien, waar ik ‘zeker een foto van moet maken’. Ik ben de hele toural
obsessief aan het fotograferen, dus ik knik beleefd. Voor de Town
Hall zie ik een rechthoekig beeld, bestaande uit een kaart van Zuid-
Afrika met enkele aangevinkte steden. Daarvoor zit een tweede
niveau met een bruine, metaalachtige laag. Terwijl ik mijn camera
gehoorzaam op het beeld richt en op het schermpje kijk, valt het
kwartje: de tweede laag vormt het gezicht van Nelson Mandela.
Heel bijzonder hoe je dat opeens wel op je camerascherm ziet. De
aangevinkte steden blijken de plekken te zijn waar Nelson Mandela
vastgezeten heeft.
Nu de gratis tour ten einde komt vraag ik – misschien heel
onbeleefd – hoeveel fooi ‘moet’ je nou eigenlijk geven? Peter
vertelt vriendelijk dat er geen vast bedrag voor staat, maar dat hij »