6
Het allerbeste van Afrika
Dat is nogal pretentieus, niet? Toch kwam dit thema in me op
tijdens de voorbereiding van deze OOG. Allereerst hadden we
de foto’s van de Fotowedstrijd die de mooiste herinneringen aan
Afrika van onze lezers tonen.
We hebben in deze editie daarnaast toonaangevende fotografen
en kunstenaars die we een plaatsje in de spotlights willen geven,
omdat ze een zeer persoonlijk beeld van hun Afrika geven.
Eigenlijk wil ik steeds zeggen van ons Afrika. Voor het eerst
in jaren ben ik een halfjaar achter elkaar in Nederland. En
hoe ik ook geniet van het gemak, de luxe, de gezelligheid, de
vrienden, ik zou overmorgen op het vliegtuig stappen om weer
tussen de dieren te kunnen rijden. De warme aarde te ruiken,
de koesterende zon op mijn gezicht te voelen, de golven van de
oceaan te horen omslaan in een kalmerende cadans.
En dan heb ik nog geluk, want al ben ik in Nederland, werkend
aan OOG word ik dagelijks geconfronteerd met Afrika. Met
dromen en verlangens.
Met een glimlach denk ik terug aan mijn ontmoeting met Kuki
Gallmann, de schrijfster van het ‘dit móet je lezen’ boek Ik
droomde van Afrika. Ik ontmoette haar bij een expositie in Den
Haag die ze zou openen. De avond ervoor had ik de lancering
van het tijdschrift Felderhof gehad en het was laat geworden.
Maar laat je je heldin, als die dan eindelijk in Nederland is,
zomaar lopen?
Nee. Dus ik ging er naartoe, met wallen die waarschijnlijk tot op
mijn knieën hingen. In de auto realiseerde ik me dat ik het boek
dat ik had willen laten signeren, vergeten was. Weg kans op een
handtekening.
Ik deed het enige wat ik kon doen: haar vertellen waarom ik
haar boek zo prachtig vond. Dat haar beschrijving van de liefde
voor Afrika bij mij het zaadje had geplant om diezelfde droom
te gaan beleven. Nadat ik een uur met haar gesproken had, haar
woorden had ingedronken, nodigde ze me uit om mee te gaan
eten met haar en prinses Irene.
Prinses Irene? Ik stond te wankelen op mijn benen. Een avond
met deze twee vrouwen was meer dan mijn geteisterde
hoofd aankon. Nu begrijp ik er niets meer van, maar toen … ik
bedankte haar hartelijk. En ik ging.
Het was niet het beste wat ik had kunnen doen.
Dat was natuurlijk geweest: een avond eten en praten met twee
bijzondere vrouwen die hun liefde voor Afrika gemeen hadden,
evenals de liefde voor onze prins Bernhard die bij Kuki zijn eigen
huisje had.
Peter noemt Afrika een minnares, ik noem het een grote
liefde. Een die kan schuren, waar je af en toe een stevige
woordenwisseling mee kunt hebben. Maar waar je altijd weer
naar terugverlangt.
Dat verlangen zie je ook terug in de intrigerende film van Saskia
Vredeveld, A Fool’s Paradise. Zij werd geboren in Kaapstad en
als puber mee naar thuisland Nederland gesleept. Pas daar zag
ze dat haar prachtige Zuid-Afrika een ander gezicht had. Een
grimmig gezicht. Toch is ze nooit gestopt met ervan te houden.
Speciaal voor onze lezers houdt ze op 15 oktober een inleiding
bij haar film en beantwoordt ze alle vragen. Wil je erbij zijn? Kijk
even op pagina 92.
Het beste is de liefde, en voor mij het talent om een liefde
te vertalen, in woorden of beelden. Om anderen te raken, te
inspireren, te verleiden. Dat doen onze adverteerders, dat
hebben wij gedaan in ons ABC van de mooiste, fijnste, meest
verrassende plekken om te overnachten. Droomplekken om vele
redenen.
Het beste van Afrika is eigenlijk Afrika zelf. Haar puurheid, haar
schoonheid, haar mogelijkheden, haar mensen, haar dieren,
haar natuur. En dat vind je allemaal in deze nieuwe OOG.
Geniet, reis, droom en bewonder …
Marjolein Westerterp