4.3.4.4 leninglasten en schuldgraad
De financiering van het lokale bestuur gebeurt hoofdzakelijk door klassieke lange termijn leningen. De gemeente heeft
minder ervaringen met andere types van financieringen.
De voorbije jaren is er ondanks diverse investeringen een sterke schuldafbouw gerealiseerd, gaande van 25Mi€ euro
einde 2012 tot 16Mi€ einde 2017.
In 2018 werd een nieuwe lening aangegaan voor 10Mi€. Na aflossingen zal de schuld einde 2018 +/- 24 Mio€, of 634 €
per inwoner bedragen.
De schuldgraad geeft het bedrag aan openstaande leningen op lange termijn die een gemeente heeft. Binnen een
meerjarenplanning maakt de schuldgraad een evolutie door. Immers start een bestuursperiode met een zekere hoeveel-
heid schuld en dient ze er voor te zorgen dat deze niet stijgt, zeker niet in die mate dat de schuld niet meer zou kunnen
worden terug betaald (zie ook autofinancieringsmarge). Anderzijds is het belangrijk dat lokale besturen investeren. Dit is
nodig om bij te dragen aan een positieve economie en tewerkstelling enerzijds en anderzijds om de dienstverlening en
eigen patrimonium op peil te houden.
Een bestuur kijkt dus in eerste instantie naar de inkomsten versus de uitgaven en het saldo hiervan kan ze aanwenden.
Indien ze meer wenst uit te geven, dan dient ze te lenen en stijgt de schuldgraad. Deze indicator is dus van belang om
op te volgen. Deze dient niet noodzakelijk met alle mogelijke middelen naar beneden te worden gehaald. Dit zou immers
betekenen dat lokale besturen niet meer investeren en dus de dienstverlening, haar patrimonium en haar bijdrage aan
de economie een negatieve impact zouden ondervinden. Ze mag ook niet te sterk stijgen want anders loopt ze het risico
dat ze haar uitgaven niet meer kan dekken met de inkomsten en dient er hetzij gesaneerd te worden hetzij extra inkom-
sten te worden gezocht. De evolutie van de schuldgraad is als volgt:
Deze cijfers komen uit de Belfius Rapportage en gaat niet verder dan 2016.
Groen Brasschaat – oranje Specifieke cluster – blauw provincie – rood gewest