FORUM
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ
Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές , ένα από τα σημαντικότερα προγράμματα ενίσχυσης των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων , αυτό των νέων κορβετών του Πολεμικού Ναυτικού ( ΠΝ ), βρίσκεται μετέωρο , σε πορεία μετάθεσής του στο μέλλον ( ελπίζουμε όχι στις καλένδες ), επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά τη διαχρονική έλλειψη ρεαλιστικής προσέγγισης .
ΤΟΥ ΦΑΙΔΩΝΑ Γ . ΚΑΡΑΪΩΣΗΦΙΔΗ
Όταν τον Σεπτέμβριο του 2020 ο Έλληνας πρωθυπουργός διακήρυξε από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης πρόθεση ( της τραγικά καθυστερημένης ) ενίσχυσης του ΠΝ με τέσσερις καινούριες φρεγάτες και αναβάθμιση των υπαρχόντων σε υπηρεσία Φ / Γ ΜΕΚΟ 200ΗΝ , η εκτίμηση για τον προϋπολογισμό των πέντε δισεκατομμυρίων ευρώ ( που ανακοινώθηκε αργότερα ) φαινόταν ήδη οριακός για το εγχείρημα . Το πόσο ανεπαρκής ήταν , φάνηκε στη συνέχεια , στην προσπάθεια του ΠΝ να αποκτήσει τα ικανότερα κατά το δυνατόν πλοία μέσα στο πλαίσιο της χρηματοδότησης . Κάποιοι , βέβαια , υποστήριζαν από τότε ότι η επιδίωξή του , ειδικά στη διάσταση οι φρεγάτες να παρέχουν αντιαεροπορική άμυνα περιοχής ( απαίτηση όμως που ποτέ δεν επισημοποιήθηκε , αλλά παρέμεινε στο παρασκήνιο ), ήταν υπερβολικά φιλόδοξη και υψηλού κόστους . Αυτή η θέση μάλλον δικαιώθηκε με την ανακοίνωση της απόφασης για την προμήθεια τριών τελικά FDI HN ( γνωστών πλέον ως Κλάση ΚΙΜΩΝ ), με την προαίρεση παραγγελίας μιας τέταρτης , αφήνοντας -θεωρητικά- ένα υπόλοιπο προϋπολογισμού ( και φήμες για κάποιες ενισχύσεις του ) για τις λοιπές ανάγκες , στις οποίες όμως είχε πλέον προστεθεί η απόκτηση τεσσάρων κορβετών . Αν όμως τα κονδύλια για τις νέες φρεγάτες και τις αναβαθμίσεις ήταν ήδη ισχνά , έγιναν ακόμη ισχνότερα για το αναθεωρημένο πρόγραμμα . Η αγωνιώδης ( και απολύτως σεβαστή ) προσπάθεια του ΠΝ ήταν να τερματίσει την πρακτική κάλυψης των αναγκών του με μεταχειρισμένα πλοία , ανοίγοντας μια νέα σελίδα στην ελληνική ναυτική
ισχύ , ενώ με δεδομένη την ελληνική πραγματικότητα γνώριζε ότι αυτή θα ήταν η μία και μεγάλη ευκαιρία για τα επόμενα 20-30 χρόνια . Έγινε όμως φανερό και σταδιακά βέβαιο ότι τα κονδύλια δεν ήταν αρκετά για τέσσερις κορβέτες ( ειδικά για τις ικανότερες που μπορούσαν να εξασφαλιστούν ), πολύ δε περισσότερο εάν σε αυτές προστίθετο και ένα -ουσιαστικό- πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των ΜΕΚΟ 200HN . Αυτός ήταν και ο λόγος , δηλαδή η υλοποίηση του προγράμματος κορβετών , που οδήγησε στην « αντίθεση » αναβάθμισης της κλάσης ΥΔΡΑ . Η κατάσταση δεν ήταν πρωτόγνωρη , και για όσους παρακολουθούν τους ελληνικούς εξοπλισμούς σε βάθος χρόνου , είναι μάλλον ο κανόνας και όχι η εξαίρεση , με πλείστα παραδείγματα σε όλους τους κλάδους των ΕΔ . Από εκεί και πέρα , υπεισήλθαν σενάρια συνωμοσιολογίας στο ήδη τοξικό περιβάλλον που είχε δημιουργήσει ο ανταγωνισμός συμφερόντων στην επιλογή πλοίου στο πρόγραμμα φρεγατών , τη διαβόητη « φρεγατιάδα », διαδικασία η οποία αφέθηκε να « σέρνεται » για σχεδόν έναν χρόνο . Πιστεύουμε μάλιστα ότι δεν θα είχε καταλήξει ακόμη εάν δεν είχε υπάρξει η ευνοϊκή συγκυρία του διεθνούς περιβάλλοντος που δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2021 και κατέληξε με το συμβόλαιο των FDI HN . Κάπου εκεί αναδύθηκε και η θεωρία του « μικρού ναυτικού » ως δήθεν επιδίωξη , η οποία από κάποιους αποδόθηκε σε συγκεκριμένους ανώτατους αξιωματικούς , με τα θλιβερά αποτελέσματα των επιθέσεων σε θεσμικά πρόσωπα της ηγεσίας των ΕΔ που είδαμε τους τελευταίους μήνες , ενταγμένα και πάλι στο σκοτεινό παρασκήνιο του αδυσώπητου πολέμου συμφερόντων . Στην πραγματικότητα το πρόγραμμα
4 Οκτώβριος 2022