Hayatın Sırrı
Osman Deniz
Bir beşikte bulundu ruhum
Bir mezar taşının gölgesinde
En tenha sözlüklerde gizliydi sözlerim
Seslenişim sessizlik olup çıkmadan
Sırlar eskimeye yüz tutmadan
Yabancı ağızlara düşmeden, eğilip bükülmeden
Sükûtu ısırmadan önce dudaklar
Henüz kırılmadan yorgun aynalar
Ya da henüz sızlarken kırılan camlar
Tezgâhlarda dokunurken kefen bezleri
İsteksiz çivilerle çakılırken henüz tabutlar
Her hayat bir roman vehmiyle yaşanırken
Dualar yükselirken evlerin çatılarından
Zikirler, nefesler can verirken kalplere
Karanlığın hışırtısı yayılmadan geceye
Geceler henüz yorgun bir akşamken
Kırışmadan güneş, küllerini dökmeden ufuklara
Islatmadan gölgesi tüm gözleri
Çiçekler hâlâ gülümserken göklere
Hüsuf küsuf tutmadan göğün kapısını