DECEMBER 2024 • Foto ' s | Danielle Leerkes
13
“ Na de MEAO wist ik eigenlijk niet zo goed wat ik wilde ”, begint Danielle haar verhaal . “ Bouwkunde en architectuur trokken me , maar ik vond juridische zaken ook interessant en ik ben creatief . Toen ik een lezing van een makelaar bijwoonde , viel alles op zijn plek . Ik wilde de makelaarsopleiding in . Dat was toen echter nog een erg dure particuliere opleiding , dus ik begon met stagelopen op een makelaarskantoor in Deventer .” Het werk beviel haar goed en Danielle besloot met de MBO-opleiding Makelaardij te starten . “ Ik was erg gedreven en haalde het ene vak na het andere . Op 22-jarige leeftijd was ik klaar . Destijds , als één van de jongsten in Nederland , werd ik beëdigd bij de rechtbank voor de drie vakgroepen , want dat was toen de gewoonte .”
‘ Buitenwonen ’ Na een aantal jaar aan de slag te zijn geweest als Wonen-makelaar , besloot Danielle de opleiding Vastgoed en Grondverkeer te doen . “ Mijn hart ligt in het buitengebied , dus ik wilde me graag specialiseren en werd ook rentmeester . Na de vaktest werd ik een aantal maanden later opnieuw beëdigd voor de vakgroep Agrarisch & Landelijk .” Daarop solliciteert Danielle bij LTO Noord , de belangenbehartiger voor boeren , tuinders en agrarisch ondernemers in Noord Nederland . “ Zij zochten iemand om de tak ‘ buitenwonen ’ op te zetten , die zich richtte op woningen die niet meer voor agrariërs waren vanwege herontwikkeling van de grond of het stopzetten van het bedrijf . Deze huizen moesten verkocht worden aan burgers . Daarin bemiddelde ik .” Dit was een mooie periode voor Danielle , die abrupt eindigde in 2012 toen LTO Noord besloot alle nevenactiviteiten stop te zetten en ‘ buitenwonen ’ op te heffen . Op dat moment begon een zware tijd voor de agrarisch en landelijk makelaar . “ Ik had de portefeuille van LTO Noord overgenomen , maar we zaten op het einde van de financiële crisis . Ik verdiende helemaal niets . Ik besloot een sabbatical te nemen om me te bezinnen op wat ik wilde . En dat was toch echt makelaar zijn !”
Langdurige contacten Danielle koopt zich in bij Vrielink makelaars . Bij deze makelaardij in Schalkhaar verkoopt ze onder haar eigen label ‘ buitenwonen ’ voornamelijk landgoederen en boerderijen . “ Ik hou van de afwisseling en de langdurige contacten die ik met mensen heb . Soms duurt het wel twee tot drie jaar voordat het tot een transactie komt . Er komt veel advieswerk bij kijken , waarbij ik klanten regelmatig door een transitie en soms zelfs een crisis heen help . Dat komt ook omdat het vaak familiebedrijven of -landgoederen betreft .” Bij Vrielink verkoopt Danielle af en toe ook gewone huizen . De huidige situatie op de markt typeert ze als bizar . “ Ik zie mensen echt heel snel een keuze maken voor de rest van hun leven . Soms verkopen we een huis van meer dan een miljoen binnen een paar dagen . Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt .”
Lidmaatschap Op de vraag waarom Danielle al die jaren al lid is van NVM , heeft zij verschillende antwoorden . “ Ik werd lid vanwege de fijne ondersteuning op juridisch gebied en de middelen die ik kon inzetten voor marketing . Van die diensten maak ik nog steeds gebruik .” Ook de data en de kennis van NVM zijn voor de jubilaris redenen om lid te zijn van de vereniging . “ Alles wat ik van NVM ontvang , lees ik . Zo blijf ik op de hoogte van de actualiteit en de onderwerpen die spelen in onze sector . Dat houdt me scherp .” Danielle hoopt wel dat er meer nadruk komt te liggen op belangenbehartiging . “ Ondanks dat ik het een mooie vereniging vind , lijkt het me nu af en toe teveel op een consumentenorganisatie . Ik hoop dat dat verandert met de nieuwe coöperatiestrategie die wordt doorgevoerd .”
Anekdote
Danielle heeft in de afgelopen vijfentwintig jaar als makelaar veel mooie verhalen meegemaakt . Maar één verhaal steekt er bovenuit .
“ Samen met een collega verkocht ik een grote , nog actieve boerderij . Hij richtte zich op de boerderij en toebehoren , ik op het woonhuis . We besloten daarbij eerst de grond te verkopen . Een ontwikkelaar en een boer meldden zich , waarbij de eerste maar liefst 350 duizend euro meer bood dan de boer . Hij zou de gronden gebruiken voor de installatie van zonnepanelen . Om de bestemming agrarisch te houden , besloot de eigenaresse van de boerderij om te verkopen aan de boer . Daarbij liep ze dus behoorlijk wat geld mis ! Maar niet voor lang . Ik vond vervolgens een koper voor het huis . Die bood 350 duizend euro boven de vraagprijs . En zo was de cirkel weer rond !”