dla siebie i dla siostry . Jak wyraziła się - mogła zrobić to lepiej - niż malarz , którego usługi zostały zamówione do wykonania portretu . Na poważnie , Tamara dotknęła rysunku i malarstwa w 1911 po przeprowadzce do Petersburga . Chodziła na liczne bale i koncerty a nawet na przyjęcia do księżnej Iriny Jusupowej , kuzynki cara Mikołaja . Jedno takie wydarzenie , a konkretnie bal maskowy przyniosło jej poznanie przyszłego męża - Tadeusza Łempickiego . Prawnik i przyszła wybitna malarka od razu zwrócili na siebie uwagę . Co Najmniej cztery lata później para wzięła ślub . Nieco ponad osiemnastoletnia Tamara urodziła prawie rok po ślubie córkę - Marię Krystynę .
Tamara zdolna była do każdego poświęcenia dla dobra swojej rodziny . Dobitnie świadczą o tym wydarzenia z jej życia , mające miejsce po wybuchu rewolucji październikowej w Rosji . Aby wyciągnąć aresztowanego przez bolszewików męża z więzienia , Tamara musiała spędzić noc ze szwedzkim konsulem . Dzięki temu udało jej się nie tylko uwolnić Tadeusza , ale również uciec z Rosji . Przeprowadzili się do Paryża . W tym miejscu jakiś czas później dołączyły do nich siostra i matka Tamary .
Pogarszająca się sytuacja , zarówno w małżeństwie jak i w związku z finansami , nie przeszkodziła jej w dalszym kontynuowaniu studiów malarskich . Namówiła ją na to siostra , ale Tamara nie zamierzała nigdy powielać schematu klepiącego biedę artysty . Sama powiedziała : za każde dwa sprzedane obrazy będę kupować sobie bransoletkę , aż do dnia , gdy cała pokryje się diamentami od nadgarstków do ramion .
Zdobyła wykształcenie w Académie Ranson u boku Paula Gauguina , potem stała się studentką André Lhote ’ a . Na tym etapie malowała godzinami , odwiedzała modne kawiarnie - budowała swój wizerunek na różne sposoby . Dużo czasu spędzałą w Luwrze , gdzie szukała inspiracji dla swoich obrazów . Jednak , zazwyczaj wizyty w tym miejscu kończyły się na przemyśleniach i ideach . Ostatecznie bowiem jej prace charakteryzowały się geometryczną formą oraz wrażeniem geometryczności formy . Kluczem do rozpędzenia się jej kariery okazał się rozwinięty w latach XX styl art deco . Noce spędzała w barach , gdzie wchodziła w dłuższe i krótsze romanse z kobietami i z mężczyznami .
malarstwo
” Autoportret w zielonym Bugatti ”
Łempicka zaczęła malować dla zamożnych arystokratów , którzy zazwyczaj zamawiali u niej portrety naturalnej wielkości . Znana jest również z portretów i aktów . Za pokazywanie erotyzmu , szczególnie kobiecego , była często i głośno krytykowana . Przy tym jednak Łempicka dbała o szczegóły obrazów , jej obrazy zawsze były niezwykle starannie wykończone . Najrzadziej malarka sięgała po tematykę martwej natury czy pejzaży , skupiała się na ludziach . Chciała , aby jej dzieła emanowały kobiecą wolnością , zarówno w życiu jak i w ekspresji artystycznej . Chciała być widziana jak kobieta ambitna , jako niemalże ikona swoich czasów . Kreowała się jako kobieta niezależna , podkreśliły to jej romanse oraz rozwód w 1927 . Potem Łempicka wzięła kolejny ślub i wyjechała ze swoim żydowskim mężem do Stanów Zjednoczonych .