Hefajstos
Nic godnego życia nie jest warte Przemijalność i próżnia zapełnia nasz świat Ludzkie serca ciągle rozdarte Tortury ogarniają nas od wielu lat Ale pamiętaj człowieku marny Ty jesteś panem losu własnego Nikt przecież narwany Nie zabierze życia twego Choćby to siła wyższa była nieskalana I armią tysięczną ciebie otoczyła To obietnica człowiekowi dana Sprawiła że to wszystko zwyciężyła
Bo w Olimpie znajduje się twa kuźnia A na kowadle niczym Hefajstos Kujesz człowiecze swój los Tak ogień tej góry rozpala twe dzieło Niech rozpali i pragnienie Tworzysz przecież na własne podobieństwo Obraz piękny szlachetny Gdy zaś życie swe wykujesz Styks ci się objawi Bo w wodach jego zanurzysz swoją pracę Nic jej nie ruszy wówczas W pięknym zawsze będzie stanie
Tak więc bądź Hefajstosaem człowiecze ukarany Kuj swoje życie Bo i tak jesteś marny
Jakub Wantuch
Jeśli lubisz pisać wiersze , opowiadania , etc ... dołącz do naszej redakcji ! Kontakt Anna Lipińska ( lipinska . a @ ii-lo . tarnow . pl )