Ebedi Gül
Muhammet Seyyid Özkul
Gönül yaprağı sallanır matemli yelden,
Güller hemhal olur dikenleriyle Heyhat!
Nice gönül ehli gitti bu gamlı elden,
Gidişleriyle tarumar oldu Ahlat.
Sanki Tanrıdağı'nı kaplamış sessizlik,
Bedellerini ödemiş hürriyetin.
Diz üstü durmaktan kırıldı dizlik,
Bu sebepten kanatlandı zürriyetin.
Ölüm, iki dünya arasında kurulan köprü,
Her gelen geçecek oradan mutlaka.
Yiğitler köprüye selam durup öptü,
Yürüdüler, tebessüm ederek Hakka.
Anlatılsa Muhsin'im dil susar mürekkep kurur,
Muhsinler ölmez, davası gönüllerde durur.
Güneş doğmayan karlı dağlarda hengame,
Gündüzler kararmış, aydınlatılmaz geceler.
Bayraklılar geldiğinde yıkıldı hane,
Çözülemez oldu bilinen bilmeceler.
Derde düşenin ciğeri parelenir, yanar,
Ey parelenen derviş müsterih ol.
El ne bilsin bizi, bilen avare sanır,
Bu dava kutlu dava, bu yol şanlı yol.
Terazi kurulur, dağıtılır herkese sefa,
Yerinde durmaz koşar çilelere eren.
Dalacağız hülyalara ödenince vefa,
Birini göreceğiz cennette güller deren.
Anlatılsa Muhsin'im dil susar mürekkep kurur,
Muhsinler ölmez, davası gönüllerde durur.
9