5
[...] Σε τούτη την συγγραφική σύνθεση ο λόγος του Γιώργου Φάκου, είναι τόσο γλυκός μα και βαθιά εκφραστικός συνάμα, για τα λάθη τις ηθικές παλινωδίες μας, αλλά και την ανεκλάλητη ομορφιά της «ασήμαντης» και πεπερασμένης ζωής μας, που μέσα σ’ αυτή την «ασημαντότητά» της κρύβει την ομορφιά και την μοναδική γοητεία της. Και αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, λέει ο συγγραφέας, τις ίδιες με ελάχιστες διαφοροποιήσεις επιλογές θα έκανα, αναπολώντας τα περασμένα. Παιδικές αναμνήσεις, ωραίες και ζεστές κοινωνικές παραστάσεις από το χωριό, όπως οι γυναίκες να συνωστίζονται για κουβεντολόι τα καλοκαιρινά βραδάκια στα κράσπεδα και οι άντρες να δίνουν τις «μάχες» και τις «αγορεύσεις» τους στα βαθύτατα πολιτικοποιημένα καφενεία του χωριού, αλλά και σκηνές από τον παραλογισμό της νευρώδους, αγχωτικής και δίχως νόημα και προορισμό σημερινής ζωής μας, όπου αγόμαστε σαν «ζαλισμένο κοπάδι» στα λόγια του μεγάλου κοινωνικού ανατόμου Νόαμ Τσόμσκι, είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ο συγγραφέας χτίζει τις περιγραφόμενες ιστορίες του.
Με αποφθεγματικές φράσεις, ρήσεις και ρητά από την αρχαία ελληνική και τη σύγχρονη παγκόσμια γραμματεία –που εκτείνονται από τον Λυκούργο και τον Σόλωνα μέχρι και τους αναγεννησιακούς Ηλείους Αθανάσιο Κανελλόπουλο και Αδαμάντιο Πεπελάση- να επενδύουν λογικά τις σκέψεις του και να τεκμηριώνουν τον λανθασμένο τρόπο ζωής που πήραμε, στα λόγια του πρωτόθρονου και οικουμενικού μας ποιητή, Γιώργου Σεφέρη. Αλλά μαζί με την ηθική επένδυση της αρχαιοελληνικής και σύγχρονης γραμματείας, ο Γιώργος Φάκος από την πλούσια και πολύπλαγκτη συγγραφική φαρέτρα του, δροσίζει τα γοργά και ευλύγιστα κείμενά του, με το ανάλαφρο και γλυκύ αεράκι της ελληνικής μυθολογίας, που τα διαπερνά λέξη προς λέξη και τους δίνει εξαιρετική γοητεία και χάρη...
Απόσπασμα από τον Πρόλογο του
Πάνου Ν.Αβραμόπουλου ή Πεπελάση