ayşegül yogada!
Bir ara yine unuttum ben ve kızdım hayata ve kendime ve etrafımdakilere ve hatta yogaya..
Oysa;
Hayat enerjimin yarısını göğe yarısını yere versem, dönüp dolaşıp burnumdan içeri nefesle, dönüp dolaşıp dokunan elle içime, içerilerime geri doluyor.
Yoga senden almıyor, yoga sana vermiyor. Ne kadarsa hukukumuz tam da o kadar güzellikler doluyor etrafıma, ne eksik ne de fazla…
Bugün savasana masajı yaparken en son, herkesin tek bir yerindeydi gözlerim: ceset pozuna bir başkaldırı olarak hızlı hızlı atıyordu her birinin boynunda, parmak izinin ayırdığı kadar insanları birbirinden, bir o kadar aynı kılıyor şah damarı!
ve her atışında doğdular,
bir daha atarken büyüdüler,
ve daha ve daha derken o ana o odaya geldi zaman. Geldiği gibi geçti aynı ritimle, pıt pıt pıt, boyunlarda…
durdurmak ne mümkün yaşamı.. hızlandırmak, geriye döndürmek, ileriye koşturmak ne mümkün. Saatin tik takı gibi kurulmuş bedenler.. hayat gitmiyor sanıyoruz bazen, yanılıyoruz.. hayat gidiyor biz duruyoruz sanıyoruz bazen, yanılıyoruz.
Günler geçer gider de unutursan;
İşaret ve orta parmağınla yumuşak bir dokunuş boynuna, işte hayat orada!
Bu da kendime ufak bir hatırlatma!
http://aysegulyogada.wordpress.com/
Şah'a Selam
aslında yazıyordum zaten bulduğum her boş kağıda, dosyalara, bloglara...
şimdi dergimiz olmuşken, beni yeniden yogaya, yeniden yazmaya ve yeniden yaşama davet eden yazımı sizinle paylaşmak istedim.