FACE TO FACE
Συνέντευξη στον Αντώνη Θεοχάρη Κιούκα
Interview by Antonis Theocharis Kioukas
TONINO CAROTONE
CIAO,
MORTALLI
Ιδιαίτερα αγαπητός στην Ελλάδα, ο Βάσκος performer
επιστρέφει και φέτος στη Μύκονο για να βρεθεί κοντά στους
αγαπημένους φίλους του
Particularly popular in Greece, the Basque performer returns
to Mykonos this year to connect with his beloved friends
Α
νυπότακτος Βάσκος, αγύρτης από τα 50s, Λατίνος Tom Waits.
Ένας αυθεντικός πολίτης του κόσμου. Ένας θεατρικός τρο-
βαδούρος, με χαρακτηριστική βραχνάδα και ερμηνεία που
στάζει χιούμορ, ειρωνεία, αυτοσαρκασμό. Ένας ερευνητής
των λαϊκών μουσικών, που χωνεύει στο προσωπικό του μουσικό ιδίωμα τις
νομαδικές επιρροές, την τζαζ και το σουίνγκ, τον Ζαμπέτα και το canzone
napoletana. Στο σπίτι του Μηνά, στο πιο ψηλό σημείο της Φτελιάς, όπου
απόλυτοι μονάρχες είναι ο Ήλιος και ο Άνεμος, ο Tonino Carotone μού
μιλάει όπως τραγουδά, ιταλικά ανακατεμένα με ισπανικά, μια δική του
esperanto φτιαγμένη με λέξεις, χειρονομίες, γκριμάτσες, παύσεις και
τραγούδια. Κουβεντιάσαμε για πολλά, από το ζήτημα της αυτονομίας των
Βάσκων μέχρι το παλιό ιταλικό σινεμά, τον Φελίνι και τον Αντονιόνι. Αλλά
και για τη Μύκονο, την οποία επισκέπτεται τα τελευταία είκοσι χρόνια για
να βρεθεί κοντά σε φίλους.
ΣΥΣΤΆΣΕΙΣ
«Το όνομά μου είναι Antonio de la Cuesta. Το Carotone είναι ένα ψευδώ-
νυμο που επινόησα, ένα εξιταλισμένο ισπανικό όνομα. Σημαίνει “αυτός
που δεν έχει ντροπή”, ενώ είναι αναφορά στον Renato Carosone που,
όπως κι εγώ, χρησιμοποιούσε την ειρωνεία και το χιούμορ στα τραγούδια
του. Αργότερα ανακάλυψα ότι το όνομά μου έχει σχέση με τα καρότα. Δεν
το ήξερα. Μου πέταγαν στη σκηνή καρότα και δεν καταλάβαινα γιατί…»
68 | bestofMykonos
H
e is a rebellious Basque, a 50s wanderer, a Latin Tom
Waits. A true citizen of the world. A theatrical troubadour,
with a distinctive hoarseness and a performance that
oozes humor, irony, and self-mockery. An explorer of
folk music, who assimilates nomadic influences into his personal
musical idiom, jazz and swing, Zampetas and Canzone Napoletana.
At Minas’ home, on the highest point in Ftelia, where the Sun and
the Wind are the absolute rulers, Tonino Carotone talks to me as
he sings, in Italian mixed with Spanish—his own Esperanto, made
of words, gestures, grimaces, pauses and songs. We talked about
many things, from the autonomy of the Basques to old Italian
cinema, Felini and Antonioni. But, also, about Mykonos, which he
has been visiting for the past twenty years, to be near his friends.
INTRODUCTIONS
“My name is Antonio de la Cuesta. In English, it would be Anthony
Uphill. Carotone is a nickname which I invented, an Italianized
Spanish name. It means “he without shame”, while also being a
reference to Renato Carosone, a singer who, like myself, used
irony and humor in his songs. I later discovered that my name was
related to carrots. I wasn't aware of it. People threw carrots at me
on stage and I couldn’t understand why...”