My first Magazine ŞEVKET RAŞİT HATİPOĞLU ANADOLU LİSESİ OKUL DERGİSİ | Page 16

Yalnızlık Kokuyor Gözlerin
Sokaklarda yürürken elini tutmak isterdim. Belki yağmurla beraber eşlik ederdim
yalnızlığına. Yağmur ıslatırdı dışını, ben ise içini kuruturdum. Saçlarına karışırdı
yağmur ben ise kafanın içinde, zindanımda ayıklardım seni. Sen yağmuru dinlerdin
ben ise içindekileri. Sonra sen kalırdın yağmurdan geriye, sonra ben kalırdım senden
geriye. Bir şarkı susardı size belki, ben ise sözsüz, melodisiz kalakalırdım şarkısının
ortasında yalnızlığın. Bunlar gelişigüzel hayallerdi senin yoksunluğunda. Senindi bu
yoksunluk, senindi bu gelişigüzellik, senindi bu hayaller.
Yağmur azaldı, ha durdu ha duracak. Evin yolunu tutmak gerek. Yağmur da bıraktı
çünkü seni. Sokaklar dolmadan insanlarla, sen kendini doldur o dar odana.
Aç şimdi en sevdiğin yazarın en sevdiğin kitabından en sevdiğin ve seni en güzel
anlatan yeri. Oku, ağlayarak, aman ha kimseler duymasın hıçkırıklarını kimseler
görmesin dökülen incilerini.
Bırak, aksın, düşsün yanaklarından anlatamadıkların.
Bırak, intihar etsin gözlerin gözlerimin ağırlığında.
Bırak, gece koynuna girsin yıldızlar sarsın bedenini.
Bırak, yalnızlığın olup hiç ayrılmayayım nefesinden.
Bırak, sen olayım sensizliği unutmuş sevgilinde.
Şimdi sen, gözümde iki kişisin. Biri yalnızlıkla dolu sen, diğeri sensizlikle dolu
yalnızlığın. İç içe geçmiş, birbirini hem doğurup hem öldüren ve hiçbir zaman
karışmadan birbirine...