Το θέμα είναι μέχρι να πιάσουν το μικρόφωνο. Πιστεύεις ότι δεν χρειάζεται κάποια προώθηση;
Τι προώθηση; Εγώ γιατί δεν πήγα σε talent show; Δεν μπορώ να σου απαντήσω, εγώ δεν πήγα σε talent show. Καταρχάς μου φαίνεται δύσκολο να πας σε talent show. Μου φαίνεται δύσκολη αυτή η όλη στημένη κατάσταση, που λένε στον κόσμο «τσιρίξτε» και τσιρίζει ο κόσμος και βγαίνει το παιδάκι χωρίς καμία εμπειρία, χωρίς να έχει πατήσει ποτέ στη σκηνή και το κάνουν θεό και νομίζει ότι είναι απίστευτος και μετά βγαίνει στη νύχτα και πηγαίνει ο επιχειρηματίας και του λέει 70 ευρώ την ημέρα και αν θέλεις και βρίσκεται ξαφνικά να πρέπει να έχει ρεπερτόριο, να ξέρει τη σκηνή, να ξέρει την πίστα, να ξέρει τον κόσμο, να ξέρει τον πελάτη, δεν ξέρει τίποτα από αυτά. Και κατά αυτή την έννοια, τελειώνει. Γιατί τον βλέπουν live άγνωστοι και λένε «μωρέ, τι είναι αυτό» και το πράγμα τελειώνει εκεί, ενώ μπορεί να έχει ταλέντο. Απλά δεν έχει την εμπειρία. Πολλοί λίγοι κατάφεραν να επιβιώσουν, γι’αυτό θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσεις από τα talent show. Και αυτοί που επιβίωσαν, αν παρατηρήσεις, είναι ψημένοι τραγουδιστές δηλαδή ο Οικονομόπουλος, τραγουδούσε το παιδί σε μαγαζιά 5-6 χρόνια πριν πάει σε talent show. Δεν περίμενε το talent show για να βγει τραγουδιστής.Ήταν τραγουδιστής, πήγε και στο talent show, τον είδανε, δικαίως κέρδισε, βγήκε από εκεί, έκανε καριέρα. Τι, άμα δεν έβγαινε από εκεί, δεν θα έκανε καριέρα νομίζεις; Μια χαρά παιδί, πολύ καλή φωνή, δικό του ρεπερτόριο και καλό παιδί. Σου φέρνω σαν παράδειγμα το Νίκο, που τον συμπαθώ πολύ και έκανε πραγματικά καριέρα. Η Τάμτα που λές, μπορεί να πει ένα τραγούδι στα αγγλικά ή στα γαλλικά και να πεις «Χριστέ μου, ουαου». Θέλει πολύ να καταλάβεις;
Εσύ τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί σήμερα που θέλει να ξεκινήσει να ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική αλλά διστάζει λόγω των συνθηκών;
Να σπουδάζει. Να μάθει μουσική.Εγώ δεν είχα ποτέ μου βλέψεις ότι θα το κάνω επαγγελματικά, ούτε το περίμενα. Δεν το παρατούσα όμως. Εγώ ξεκίνησα 6 χρονών το ωδείο και σπουδάζω ακόμη και είμαι 32 τώρα. Είμαι 26 χρόνια μαθητής. Έχω πάρει τα πτυχία μου και συνεχίζω να σπουδάζω, κάθε μέρα μαθαίνω κάτι άλλο. Τον δάσκαλο μου τον σέβομαι, τώρα περιμένω να με πάρει τηλεφωνο να κάνουμε μάθημα. Κάνω μαθήματα πιάνου τώρα, κάνω ένα κάρο πράγματα. Να σπουδάζει λοιπόν και να τραγουδάει, να προσπαθεί, να μην το βάζει κάτω, να ακούει καινούργια πράγματα, να αγαπάει την παλιά μουσική. Οι άνθρωποι σε ξεχωρίζουν εν τέλει για αυτό που τους προσφέρεις. Αν είσαι καλός στο επάγγελμα σου, δεν χάνεσαι, ο,τι και να είσαι. Κάνεις καλά γλυκά, είσαι καλός γυμναστής, είσαι καλός επιπλοποιός; Πρέπει όμως να είσα πολύ καλός, αυτό είναι το πρόβλημα. Οι μέτριοι δεν αφορούν κανέναν. Οι μέτριοι χρειάζονται ένα σύστημα προώθησης που θα τους χρησιμοποιεί σαν προιόντα και θα τους κάψει και θα τους πετάξει. Ένας όμως ταλαντούχος όπως ο Αντώνης Ρέμος δεν χρειάζεται talent show, του βάζεις ένα μικρόφωνο μπροστά και καταλαβαίνεις ότι ο άνθρωπος έχει φωνάρα. Ο Πασχάλης Τερζής προσπάθησε, από το 1960-1965 τραγουδούσε στις πίστες, στα μαγαζιά και στα 40τόσα του έκανε καριέρα αλλά ο άνθρωπος το ‘χει. Υπάρχουν και άνθρωποι που βοηθήθηκαν από το σύστημα αλλά για πόσο; Άμα δεν το ‘χεις, δεν το ‘χεις, τελείωσε. Εγώ δεν μπορώ να κρίνω ποιος το ‘χει και ποιος δεν το ‘χει. Aλλά για κάποιους ανθρώπους όπως σου είπα, ο Ρέμος ή ο Ιωαννίδης είναι εμφανές. Ο καθένας στο ρεπερτόριο του, στο είδος του, στο στυλ του.
Είχες φτάσει σε επίπεδο πρωταθλητισμού στο στίβο αλλά διάβασα πως ένας σοβαρός τραυματισμός δεν σου επέτρεψε να συνεχίσεις. Αυτό ήταν το έναυσμα να ασχοληθείς με την μουσική ή θα το έκανες ούτως ή άλλως παράλληλα με το στίβο;
Καταρχάς αυτό με τον τραυματισμό, δεν ισχύει. Κέρδισα 22 μετάλλια, έχω τρέξει σε παγκόσμια πρωταθλήματα, Ολυμπιακούς Αγώνες. Σταμάτησα λόγω της μουσικής, έγινα τραγουδιστής. Έστειλα κάποια τραγούδια μου στη Sony και με πήρανε. Ακούσανε το cd μου και με πήρανε τηλέφωνο.
Αυτή είναι η επόμενη ερώτηση μου, πως μπήκες στο χώρο της μουσικής και αν υπήρξε κάποιο άτομο που σου έδωσε το κίνητρο να ασχοληθείς επαγγελματικά με τη μουσικη;
Ο Γιάννης Δόξας, ο παραγωγός στη Sony που άκουσε τα τραγούδια μου, με πίστεψε και με βοήθησε όσο κανένας και μου έκανε δίσκο. Ο Γιάννης Δόξας και ο Μάριος Παπαδάτος, ο μάνατζερ μου. Είναι δύο άνθρωποι σημαντικοί που βρίσκονται στη ζωή μου, ο ένας κυρίως στην πρώτη φάση της καριέρας μου και τον ευχαριστώ θερμά για αυτό, παρόλο που τώρα πια συνεργαζόμαστε μόνο από μακριά και αυτός ευθύνεται για το ότι η Καίτη Γαρμπή αγάπησε το «Ανεμοδαρμένα ύψη» και το πήρε. Όπως αυτός έδωσε τα τραγούδια μου στην Έλενα Παπαρίζου και έγραψε πολλούς στίχους όπως το «Χάνομαι», «Η Καρδιά σου Πέτρα», «Γύρνα με στο χθες», «Πυροτεχνήματα», «Εγώ τη Ζωή μου», «Οι άνδρες δεν κλαίνε». Έχουμε χρόνια να γράψουμε μαζί, τώρα λειτουργεί σαν παραγωγός περισσότερο. Και μετά τον Γιάννη Δόξα και τη Sony, ο Μάριος Παπαδάτος, ο μάνατζερ μου.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου, αφότου τελειώσεις τις εμφανίσεις στο Stage Live?
Να ζω, το έχω σκοπό, ελπίζω να τα καταφέρω. Δεν ξέρω, ποτέ μου δεν κάνω σχέδια. Αγχώνομαι πάρα πολύ όταν σκέφτομαι το μέλλον. Με τρομάζει λίγο το μέλλον. Από μικρός θυμάμαι ότι πάντα ζούσα το ‘τώρα’, δεν ήξερα ακριβώς τι σημαίνει ‘αύριο’, μου φαινόταν λίγο βλακεία αυτό. Μέσα μου θεωρώ πως η στιγμή είναι που φέρνει την επόμενη στιγμή και η επόμενη στιγμή φέρνει το ‘τώρα’ που χθες ήταν αύριο. Εγώ τώρα δουλεύω, γράφω κάποια τραγούδια για κάποιους καλλιτέχνες. Αυτά τα τραγούδια μπορεί να βγουν αυριο και εγώ αύριο να έχω στο ραδιόφωνο τραγούδια με άλλους καλλιτέχνες. Αν εγώ όμως τώρα δεν κάτσω να τα γράψω, δεν θα τα έχω αύριο.
Επίσης, αν ψαξεις πολύ βαθιά μέσα σου, ξέρεις τι είσαι. Εγώ είμαι μουσικός, το ήξερα από 6 χρονών. Παράτησα το στίβο όπου είχα καριέρα τεράστια για να τραγουδάω στο στούντιο και να πληρώνω. Αλλά ήμουν μουσικός, δεν μπορούσα να κάνω κάτι που δεν είμαι. Ήμουν πολύ τεμπέλης στην προπόνηση αλλά είχα ταλέντο σωματικό και όταν πήγαινα στο στούντιο, ήμουν ο πιο εργασιομανής άνθρωπος του κόσμου. Μπορεί να είχα σπουδαίες προδιαγραφές σαν αθλητής, τι σημασία έχει αφού δεν είμαι αυτό; Aυτό που ξέρεις ότι είσαι, αυτό να κάνεις στη ζωή σου.
PAGE 14 | MUSICPAPER